" Ahmak insanlar, insan yapısı olan mescitlere saygı gösterirler de gönül sahiplerinin gönlünü kırmaktan çekinmezler. Ey eşekler! İnsan yapısı olan mescit mecazıdır. Gün gelir,yok olur gider. Hakk dostlarının gönlünden başka, hakiki mescit yoktur."
" Allah varsa nerede, diyenler, Allah'a inanmayanlar bile bir belaya, hastalığa uğrayınca farkında bile olmadan 'Aman Allah'ım ' deyip yalvarıp yakarmaya başlar."
Mesnevî, cilt5, 758
Kamil ahlâk sahipleri kendi inancı, kendi görüş ve düşünceleri dışında kalan kişileri ahlaksız görme, onları inanç ve yaşamlarından dolayı hor hakir bilme hakkını kendilerinde bulmazlar .Çünkü böylesine seçkin, arif, latif şahsiyetler başkalarıyla uğraşmak yerine kendileriyle meşguldürler. Bu hâl tümüyle Kur'ani bir ahlaktır. Hucurat suresinde şöyle buyrulur: "Sizden bir topluluk diğer bir toplulukla alay etmesin, belki de onlar kendilerinden daha da iyidirler."
İnsanlar genellikle affetmeyi ve bağışlamayı reddettikleri için yıllarca acı ve ıstırap çekerler; gönüllerinde kin, öfke, hırs ve intikam ateşiyle yaşarlar. Söz konusu ateş kendi içimizde olduğu için, bu durum karşı tarafa değil sadece bize zarar verir, bizi yakar yandırır.