Tanıdığımız için mutlu olduğumuz insanlar vardır hayatımızda, haberleri olmasa da onların. Herkesin vardır mutlaka öyle bir mutlu edeni.
En çok dinlediğimiz bir şarkı gibidir onlar, dinledikçe dinleyesi gelir insanın. Ya da her şeyimizi yazdığımız hatıra defterlerimiz gibi günlüklerimiz gibi...
İçimizdekileri yalnız onlarla paylaşmak isteriz. Ve hiç söylenmeyen bir sevgi vardır onlara. belki çekindiğimiz için ya da kaybetmemek için.
Oysa konuşmak gelir içimizden onlarla , saçma da olsa konuşmak; şiirden, rüzgardan, kuşlardan, gülmekten hatta yalan da olsa tartışmak gelir içimizden...
Ya da konuşulmasa da olur, deriz içimizden, Yeter ki yanımızda olsun.
Ne var ki bu düşümüz bir düş olarak kalır çoğu zaman hatta hep...
Ondan olsa gerek herkesin bir ütopyası vardır ve orada yalnız bir kişiye yer vardır.
Okuyabilseydik, zaman bize bütün görüş/ideolojileri test etme fırsatı sundu. Ancak onu okumak yerine herkes savunduğu görüş/ideolojiye körü körüne bağlandığı için tekerrürden kurtulamıyoruz.😶