About
Hagop Mıntzuri, asıl adı Hagop Demirciyan'dır. 16 Ekim 1886'da Erzincan'ın Küçük Armıdan Köyü'nde doğdu. Öğrenimine köyünün ilkokulunda başladı.1897'de İstanbul'a geldi ve aile büyüklerinin işlettiği fırında çıraklık yaptı. Öğrenimine Ortaköy'deki özel Fransız okulunda devam etti. Orada bir yıl öğrenim gördükten sonra Galata'daki Getronagan Ermeni Okulu'nda iki yıl okuyup mezun oldu. Ortaöğrenimini Robert Kolej'de sürdürdü. 1905'te Kolej'in freshmen sınıfından sonra okuldan ayrıldı. 1906'da ilk kez bir öyküsü Hars u Gesur (Gelin ve Kaynana) Ermenice Masis dergisinde yayımlandı.
1907'de köyüne döndü. Öğretmenlik yapmaya başladı. Aynı yıl evlendi ve dört çocuğu oldu.
1914'te bademcik ameliyatı olmak için İstanbul'a geldi. Birinci Dünya Savaşı başladığı için köyüne geri dönemedi. 1915'te Armıdan'dan tehcir edilen dedesi, annesi, karısı ve dört çocuğundan bir daha hiç haber alamadı. Üsküdar'da fırıncılık yaparken savaş nedeniyle ekmekçi asker olarak askere alındı. Ömür boyu İstanbul'da kaldı. Tekrar evlendi iki kızı, bir oğlu oldu. Yemcilik, kömürcülük, fırıncılık, kâtiplik gibi çeşitli işler yaptı. Edebiyatla ilgisini hiç kesmedi, ne bulduysa okudu ve sürekli yazdı. Ermenice dergi ve gazetelerde öyküleri yayımlandı.
1978'de İstanbul'da hayatını kaybetti ve Şişli Ermeni Mezarlığı'na gömüldü.
Title:
Yazar
Birth:
Erzincan, 16 October 1886
Death:
İstanbul, 1978
Readers
15 readers liked.
121 readers read.
4 readers are reading.
92 readers will read.
1 readers left half.
Quotes
"Köylerde para azdır, hiç olmayan evler de vardır. Aşırı derecede fakirlik, hepsi de muhtaç... Ve muhakkak herkesin paraya ihtiyacı var; birinin öküzü yok, öküz alacak; ötekinin, vergi memuru gelmiş, vergi verecek parası yok; beriki tohumluk buğday satın alacak... Bunlar reddedilseler de, küçük düşseler de, parası olanın kapısını çalacaklardır, çaresiz. Ve ne kadar faiz istenirse istensin, borç para dileneceklerdir."
Sayfa 83Kitabı okudu
Ah nerelerde bulsak da yesek? !!!
"“Anadolukavağı'nda dutluk, incirlik sahibiymişler. Dut mevsiminde en ballı, en olgun dutları -hani parmakları birbirine yapıştıran- yollarlarmış Yemiş ve Meyve Pazarına. İncir mevsiminde, Yıldız Sarayı'na, (Şekerci) Hacı Bekir'e, reçellik incir verirlermiş. Kavak inciri, lop incir, Sultan Selim incirleri çatlar, balı akar. Kavak'ın Sultan Selimleri namlıydı, katran gibi simsiyah ve elmadan irice. Bir seferde ağza sığmaz, balı dudaklardan sızar.”
Sayfa 267Kitabı okudu
Bizler
Biz bir elbiseyi dört yıl, beş yıl, altı yıl giyeriz. Elbisemiz üstümüzde eskir. Eskiyle gezer, ona alışırız, çıkartmak da istemeyiz. Ta ki evlerimizden kadınlarımız, kızlarımız şikâyet edip, sabah akşam "Komşularımızdan, eşimizden dostumuzdan utanıyoruz!" diye diye başımızı ağrıtana kadar.
Bizden çoğunun elbisesi üstüne göre biçilmiş
Yedi-sekiz Hasan Paşa
"Okuma yazma bilmezdi. İriyarı Arnavut devriyelerinin kumandanıydı. Hasan Paşa resmi yazıları imzalatmaya getirdiklerinde Arapça sekiz rakamını yazar, sağdan sola, daha öteye ve biraz aşağısına bir de yedi ekler; iki sayıyı bir çizgiyle bağlayınca "Hasan" yazmış olurdu. Bu kadarı da Sultan Hamit'e yeterdi!"
Sayfa 122Kitabı okudu
Haydi erkekler, ocak başına !
"O tarihlerde, paşa konaklarında olduğu gibi zengin Ermeni ve Rumların da erkek aşçıları olurdu. Kadın aşçı yoktu. Kadınların aşçılığı olur muydu?.. Bu mesleği mavi çuhadan, arkası sarkık, ağa şalvarı denen uzun şalvarlı, yavaş bir telaffuzla konuşan Vanlı ustalar yaparlardı."
Sayfa 217Kitabı okudu
Updates
Comments and Reviews
