...Hiç durmadan ağlamak isteğini duyuyorum. İçimden daima ağlamak geliyor. Gülmeği çok istediğim halde gülemiyorum. Güldüğüm zamanlarda çok yapmacık bir gülüşle güldüğümü düşünüyorum. Yüzümde yalancı bir tebessüm dolaşıyor...
...Fena tanınmamak için bir çok fena işler yapar. Arkadaşlarının sözlerine kapılır. Sırf onların gözüne girebilmek için bütün isteklerini yerine getirebilir.
Çabuk kırılır. Gücenir.
Heyecanlanır. Herşeye alınır.
Kuşku içinde yaşar.
Kendisiyle meşgul olunduğunu anlayınca ne yapacağını bilemez. Şaşırır...
Çocuk, çevresinde en önemli saydığı kimselere benzemeğe çalışır. Kendisini onlar gibi görebildiği ölçüde önemine, değerine inanır. Daha doğrusu, değersizlik duygusunun baskılarından kurtulur.
Galiba ben insanlarla nasıl yaşanır bilmiyorum. Yani insanlarla nasıl konuşulur, arkadaşlarla neler yapılır, sevgilin olursa onunla nasıl vakit geçirilir, biriyle arandaki mesafe nasıl ayarlanır… Ama hep biliyormuş gibi yaptım. Ve hep yanlış yaptım.