Ey gönlüme kor, aklıma kılavuz; yılgın ve uçarı Tanrıçam, artık sahip olamayacağınız bir şeye sahip olmanızla gurur duymalısınız. Çünkü ben yüreğimin tozlarını binlerce yıl öncesinin mehtabına serptim. Beni kucaklayan, benden şefkatini esirgemeyen evren ananın göğsüne yaslandım. O nizam ustası zaman baba da zerrelerimi, evren ananın dört bir yanına serpti. Artık isteseniz de el uzatamayacaksınız, uzatsanız bile karşılaşacağınız yegane şey hiçliğin bir mahzeni olan yoklukla karşılaşacaksınız. Öyle ki, karanlığım ışığınıza galip gelecek.