Sevgili Hande Çiğdemoğlu’nun birbirinden ince ve kelimelerin su gibi aktığı on sekiz öykünün yer aldığı Kâğıt Kesiği; acıtarak, düşündürerek, yer yer de dolu dolu gözlerle gülümseterek bitti. İçlerinde en sevdiğim hikaye, ‘Çok Dokunmadan, Fazla Üzülmeden’ oldu. Çok cesur, çok hayatın içinden, zaman zaman tokat gibi ve yer yer de kendine getiren soğuk bir su gibiydi kitap. Ben çok sevdim. Çok sevgili Zülfü Livaneli’nin
de övgülerine mazhar olmuş bu kitabı herkese tavsiye ediyorum.
