Tübingen'in eski bir soylu ailesi mensubu olarak klasik öğrenim görür. Paris ve Londra'da Jean Carlier de Pinon ile arkadaşlık yapıp 1579'da birlikte Kutsal Yerlere hacılık seyahati yaparlar.
Antik yunan ve latin coğrafyacıların kitapları ve elde bulunan seyahatnamelerle donanmış olarak 1579 yılının 30 Nisan günü Venedik'ten yola çıkarlar. İyon ve Ege adalarını geçip aynı yıl 22 Haziran'da İstanbul'a varırlar. Osmanlı başkentinde bir ay kadar kalıp Mısır'ı da ziyaret ettikten sonra Kutsal Yerlere varırlar. Breüning 1579'un Aralık ayında Marsilya'ya döner. 1584'te Obervogt yöresinde yönetici ve yargıç görevlerinde bulunur, 1595'te ise İngiltere kraliçesi I. Elisabeth' e giden elçilik heyetinin başında bulunur.
Birçok tahta gravürle tamamlanan seyahatnamesi 1612'de yayınlanır. Breüning yolculuğu sırasında karşılaştığı insan toplumlarıyla ilgilenir. Betimlemeleri dikkatli bir gözlemcinin betimlemeleri olup vakayinamesini yol arkadaşının yazdığı benzer metinden farklı kılan unsurdur.
Kendilerinin her şeyi bildiklerini sandıkları için, duydukları ve okudukları her yeni olayı kuşkuyla karşılarlar, doğru olduğuna inanmazlar. Ama buna karşılık, yeni bir şey öğrenmek, yeni bir bilgi edinmek için asla kendilerini tehlikeye atma yürekliliğini gösteremezler; altlarına serdikleri ayı postunun üzerinde yan gelip yatarak keyif çatmayı yeğlerler ve kendilerinden önce dünyayı gezen ve gördüklerini, yaşadıklarını anlatan yürekli kişilere düşman olurlar.
Bu seyahatnamemin, İstanbul ve Anadolu'ya yolculuk yapmayı tasarlayanları, Türklerin yaşam biçimleri, alışkanlıkları ve gelenekleri konusunda aydınlatacağını ve onlar için yararlı olacağını umuyorum.
Seyahatname yazarlarına karşı böyle olumsuz davranışlarda bulunanlar, aslında toplumun en bilgisiz ve deneyimsiz kişileridir ve kendi yaşadıkları ortamdan hiç ayrılmamışlar, bir değirmencinin un çuvallarını taşıdığı arabasıyla ulaşabildiği mesafeden daha uzaklara gitmemişlerdir.