Kitabın son sayfasının, son cümlesine geldiğimde şunu anladım ki kitabı bitirmeye niyet etmemeliyim. Gerçekten kitabın sonu bir başlangıca kapı açtı benim için.
Tövbe etmek... Ne kadar kısa geliyor kulağa. Ama ne muhteşemdir ki, kelimeler her şeyi açıklar. Bir ömrü, bir amacı, bir davayı ve dahi nicelerini... Kelimeler harflerden dolayı cimri değildir. Aksine kısa okumayı fakat uzun soluklu yaşamayı öğretir. Tövbe gibi.
Tövbeyi nice ayetlerden, peygamberlerden, alimlerden ve kitaplardan okuduk. Bende kelimelerin özünü merak ederim nicedir. Tamam yazmak güzeldir de ya anlamak? Nice kelimeler bence feryat ediyor insanoğlunun diline düştüğü için. Tövbe de böyle eminim. Bu kitapta tam olarak buna meydan okuyor. Tövbe beş harf değil emin olun. Tövbe doğmak, yaşamak, uyumak, yürümek, tökezlemek... Tövbe bir vakit değil, bir ömür demek...
İlk incelememi bu eserle yapmış olmak, inşaAllah bundan sonra ki hayatımda tövbe etmeyi hayatımın en merkezine koyarak yaşamamı sağlar.
Tevbenin İlk Adımı
