Adım Fevzi el Cuneydi, onlarca zülme, işkenceye direndi!
Bu ümmet Neredeydi?..
Diz çökmedi başı dik bir erdi,
Çünkü sancağın dalgalandığı toprak mübarek beldedeydi..
Ben Bir Ama’yım
Ürkek bir kuşa benzerim..
Hayallerim yarım, yaşıyorum sanırdım!...
Öylesine hasret ki, özgürlük nefesi çeker ciğerlerim,
Bir ukde kaldı, şu yaşamadığım hayatın mazisinde..
Şimdi gözlerinin uzaklarından seyre düştüm!
Bir dokunuşunla uzağı yakın eden sevdaları yaşamaktayım,
Her cümlenle diyemediklerimi mısra, mısra şiir etmekteyim...
Ben aslında bir ama’yım her şeyi hissetmekteyim...
Bak işte, incindi kalbim!
Ne gelenim, nede soranım var, bir utanç vesilesiymiş sanki
bedenim!..
Yanaklarımdan süzüldü, o kıyamadığım narin boncuk tanesi
masumum..
Daha nefes almaktayım, bitmedi umudum..