Evet o fetret döneminde din ilmi kökünden budandı. Kurumları berhava edildi. Esas tamiri imkânsız sonuçsa; müslü manın kontrol mekanizmasının yok olmasıydı... O yüzdendir ki, ellili yıllarda başlayan serbestide, herşey hüda-yi nabit gelişti. Adeta "kitapsız ve hocasız" din âlimi yetiştirme denendi. Ve o hengamede sol, "biz bir dini fideliğin yeniden olsumasin dan yana değiliz. Bu İlâhiyat bu İmam-Hatip de kim oluyor?" diye çıkışırken sağ (1), "Merak etmeyin, biz meseleyi mihraptan halledeceğiz..." diyordu. Öyle olmadı, milletin ciddi sahip çıkmasıyla sağlam inançlı bir gençlik yetişti. Bunun üstüne İslam Enstitüleri de eklenince yetmişli yıllardan itibaren Imam-Hatip kökenli okur-yazarın sesi duyulmaya başladı. Parlamentoya kadar ulaştı. Ama nasıl olduysa oldu, birden garipleşti ses: (11) "Dini ıslah, mezhepleri bir yerde cem, yeniden ictihad, dini çağa göre yeniden yorumlama..." gibi söylemler işitilmeye başladı... (Reşid Rıza'nın "Telfik-i Mezahib" diye ün alan kitabı, Düşünce dergisindeki yazılar buna örnektir. 1974-1976)

Sayfa 19 - Bedir YayıneviKitabı okudu

Dini Modernizmin Üç Şövalyesi Ali Nar

Updates

See All

Reklam