Şükredelim; zaaflarımızı terbiyeye vesile oldukları için, Fazlalıklarımızı törpüledikleri, esksikliklerimizi tamamladıkları için. Bize kalpten, masumane, çıkarsız, riyasız baktıkları ve bizi sevdikleri için. Eğlenebilmeyi, düşüp kalkarak gayreti, saflığı ve masumiyeti hatırlattıkları fark edelim. Çocuğumuzun eleştirmeyerek, affederek, hoş görerek, unutarak, karşılıksız vererek bizi nasıl arındırdığını hissedelim.