About
Readers
1 readers liked.
1 readers read.
Quotes
Yapılan araştırmalarda ebeveynin oluşturduğu ev ortamının kişilik gelişimine doğrudan etkisi olduğu tespit edilmiştir (Luthans, 2011: 130). Ayrıca aile üyelerinin çocuğa karşı tutumları da kişilik gelişiminde hayati bir öneme sahiptir. Bu çerçevede gerek aile bireylerinin sergiledikleri davranış kalıpları gerekse çocuklara karşı sergiledikleri tutumlar, kişilik gelişimi açısından önem arz etmektedir.
Din eğitimi içerisinde Tanrı’ya yönelik bakış açısı, aile ya da çevre tarafından genellikle bilgi aktarımı yoluyla kazandırılmaya çalışılmaktadır. Tanrı’nın nitelikleri ya da dinin geneli hakkında bilgi aktarma, Tanrı’yı tasavvur etme sürecinde önemli bir veri kaynağı olabilir. Fakat soyut düşünme becerilerinin yeterince gelişmediği bu dönem içerisinde Tanrı’yı tasavvur etme, ancak ebeveynlerin sürece duygusal sıcaklık eksenli bir tutum ve davranış örgüsü içerisinde müdahil olmasıyla gerçekleşebilir.düşünme becerisi henüz gelişmemiş bir çocuğa Tanrı’nın kudretinden, sonsuz sevgi ve merhametinden bahsedildiğinde muhtemelen zihninde bu niteliklere sahip biricik varlıklar olan annesi ya da babası canlanacaktır. Bu noktada çocuğun anne ya da baba figürü tarafından arzu edilen bir tutum örgüsü içerisinde yetiştirilmesi daha sonraki dönem içerisinde bireyin zihninde oluşturacağı Tanrı tasavvuru açısından önem arz etmektedir.