Yalan söylemeyi zihinsel bir dengesizlik göstergesi olarak kabul ederdim; iyi yalancıların geri kalanımızdan daha dengeli olduğunu keşfettim. Kendime karşı her zaman dürüst olduğumu sanırdım; hiçbirimiz değilmişiz. Kendini aldatmanın bir sorun değil, bir gereklilik olduğunu; mesleki başarı, sağlık ve ilişkilerde mutluluk getirdiğini öğrendim. Yalansız kalmanın bizi hasta ettiğini, depresyona sürüklediğini ya da delirttiğini anladım.