İbn-i Ebi Cemre - 1000Kitap

Eserleri. 1. Cemʿu’n-nihâye* fî bedʾi’l-ḫayri ve’l-ġāye (Muḫtaṣaru İbn Ebî Cemre). Müellif, Ṣaḥîḥ-i Buḫârî’den kolayca ezberlenebilecek 300 hadisin senedlerini hazfetmek suretiyle meydana getirdiği bu eserini Behcetü’n-nüfûs ve teḥallîhâ bi-maʿrifeti mâ lehâ ve mâ ʿaleyhâ adıyla şerhetmiş olup eser ve şerhi İskenderiye (1864), Kahire (1286, taşbaskı 1302, 1321, 1327, 1349) ve Bulak’ta (1314) basılmış; daha sonra İsmâil es-Sâvî, Abdülkādir et-Tûnisî ve Abdüssamed el-Hüseynî tarafından dört cilt halinde yine Kahire’de (1348, 1355) yayımlanmıştır. Üchûrî ve diğer bazı âlimler eser üzerine şerh yazmışlardır. 2. el-Merâʾi’l-ḥisân. İbn Ebû Cemre, Behcetü’n-nüfûs’u yazdığı dönemde rüyasında sık sık Resûl-i Ekrem’i gördüğünü ve eser üzerinde görüştüğünü, rüyalarından yetmişini bu eserinde bir araya getirdiğini söylemektedir. Eser, Behcetü’n-nüfûs’un çeşitli baskılarının sonunda yayımlanmıştır (Kahire 1355, Beyrut 1972, 1979). 3. Şerḥu ḥadîs̱i ʿUbâde b. eṣ-Ṣâmit. Biatla ilgili bir risâle olup Cemʿu’n-nihâye’de bulunan bir hadisin (Buhârî, “Îmân”, 10) müstakil şerhinden ibarettir. İbn Ebû Cemre Cemʿu’n-nihâye’de bulunan ifk ve isrâ hadislerini de şerhetmiş, İbnü’l-Kıftî’nin Târîḫu’l-ḥükemâʾını Kitâb fî ṭabaḳāti’l-ḥükemâʾ adıyla ihtisar etmiştir. Onun ayrıca bir tefsir yazdığı kaydedilmektedir (Keşfü’ẓ-ẓunûn, I, 436; II, 1097).

Unvan:

Tarihçi, Müfessir, Kıraat Âlimi,Muhaddis

Ölüm:

Kahire, 1300