İnsan, insanda dinlenir.
İnsan, insanda huzur bulur.
İnsan, insana tutunur.
İnsan, insanın umudu; insan, insanın sevgi toprağıdır. Vatan, gönüllerdir.
Vatan; gönüllere ektiğimizdir, gönüllerdeki yerimizdir. Aidiyetimiz gönülleredir.
Köklerimiz gönüllerdir.
Doğru gönlü bulamayan insan, kendine uygun toprağı bulamamış bir tohum, sürekli savrulan, kökünden koparılmış bir mültecidir.
¤
"Farkedilmeye ihtiyacı olanın güvene ihtiyacı vardır. Güveni olan kişi fark edilmeye çalışmaz. İman, Allah'a güvenmektir.
Peki, ilişkilerde güven nasıl inşa edilir? Güven olmadığı zaman bağışıklık zayıflar. Güven bir omurgadır. Güveni olan insan, dik insandır; eğilip bükülmez.
Güvenin birinci adımı dürüstlüktür, ikinci adımı samimiyettir, üçüncü adımı yeterlilik; dördüncü adımı ise tutarlılıktır.
Kendimize güvenemediğimiz için ilişkilerde de o güveni oluşturamıyoruz. Sistemlere, değerlere, kişilere bağlanamıyoruz; güven bu yüzden düşüktür."