Hakkında
Asıl adı İbrahim Erdem’dir. İlk, orta ve lise öğrenimlerini Ankara’da tamamladı. Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümü (1975) mezunu. Orta dereceli okullarda öğretmenlik yaptı ve emekli oldu. Ankara’da Şiiröykü dergisini çıkardı. Öykü ve yazıları Olgu, Yeni Olgu, Yazıt, Şiiröykü gibi dergilerde yayımlandı. Çeşitli öyküleriyle Altı Nokta Körler Derneği Öykü Ödülü (1987) ve Kırmızıfare Başarı Ödülünü (1996) aldı. Edebiyatçılar Derneği üyesidir.
“İbram Erdem’in geleneksel ile modern arasındaki sınırda yer aldığı söylenebilir. Gorki, Orhan Kemal, Sabahattin Ali geleneğinden kaynaklanan bir öykü anlayışına sahip olduğu görülüyor.’’ (Salih Bolat)
“İmge yüklü şiirlerle doğanın, insanın, sonbaharın resmini çiziyor. (…) İbram Erdem, sonbaharın bitişini duyumsarken ‘‘akıyor renkler incecik bir parmağın ucundan / birden / sevincin ve hüzünün ipi kopuyor’ diyor, acı günlerin geldiğini ve sonunda aşkın da bittiğini belirtiyor. Böylece sonbahar, sevgiliyle, insanın yaşantısıyla özdeşleşiyor, şiirleri bitirdiğinizde sizi de bir hüzün bulutu kuşatıyor.” (Hasan Akarsu)
Aldığı Ödüller
· Altı Nokta Körler Derneği Öykü Ödülü (1987)
(Bu ödülü alan öyküler Altı Nokta Yayınları tarafından “Altı Yazardan Sekiz Öykü” adıyla kitaplaştırıldı, 1998)
· Kırmızı Fare Çocuk Edebiyatı Başarı Ödülü (1990)
· Fırat Üniversitesi Öykü Yarışması Üçüncülük Ödülü (1996)
· THK Şiir Yarışması Üçüncülük Ödülü (1992)
· THK Şiir Yarışması İkincilik Ödülü (1994)
· Tabibler Odası 1.Uluslararası Şiir Yarışması Hipokrat Başarı Ödülü (1996)
· Sesimiz Dergisi (Almanya) 4. Şiir Yarışması Üçüncülük Ödülü (1996)
· ZOKEV (Zonguldak Kültür ve Eğitim Vakfı) Ahmet Naim Öykü Yarışması Birincilik Ödülü (1999) (Bu yarışmada ödül alan öyküler ZOKEV tarafından “Ahmet Naim’e Armağan” adıyla kitaplaştırıldı, 2000)
· Yılmaz Güney Kültür ve Sanat Festivali Şiir Yarışması Emek Ödülü (2008)
· Madenci Edebiyat Ödülü (2012)
ESERLERİ:
Öykü:
Oyunun İçi (1978)
Sessiz Muhalefet (1992)
Yanımızdaki (1994)
Kor ve Kül (1995)
Annem (1998)
Bir Ölümsüzlüktür Sevi (1999)
Yaşam Satan Adam (2001)
Yaşadığımız (2014)
Asi ve Asil (2014).
Roman:
Sürgün Meyveye Durdu (1978)
Mor Mevsim (1994)
Sessiz Islık (2016).
Çocuk Öyküleri:
Daha Yaşamamışken (1984)
Küçük Eller Güzel Umutlar (1984)
Dünyanın Yükü Omuzlarındadır (1984)
Gören Eller Duyan Gözler (1999)
Düşler Ülkesi (2000)
Öğretmenlerim Benim (2004)
Kırçıl (2004).
Çocuk Romanı:
Düşler Yaşam Olsa (1998)
Şiir:
Sonbaharda Yaşamaşk (2001)
Onsekiz Yaşından Büyükler Okuyamaz (2003)
Sen Gitsende Aşk Tutar Ellerinden (2004)
Anadolu (2012)
Mezepotamya (2012)
Ortadoğu (2012)
Yalnızlık Beni Sensiz Bırak (2014)
Kömür Karasıdır Kanayan (2014)
Ölümsüzler (2014)
Duy (2016)
Senbahar (2016)
Ege Dinle Beni (2016)
Damla Derya Sevda (2016)
Münevver’ in Yüreğindeki Ölümsüz Sevda Kuşu Ömrüm (2016)
İnceleme:
Enver Gökçe (2000)
Türkçe Dersi (1983)
Oyun:
Çocuk Oyunları (2016).
Tam adı:
İbrahim Erdem
Unvan:
Şair, öykü ve roman yazarı.
Doğum:
Trabzon, Türkiye, 1 Ocak 1950
Okurlar
1 okur beğendi.
25 okur okudu.
6 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
İnsanı güzelleştiren tek şey eylemdi
Olanakları sınırlıydı ama özlemlerinden dolayı da herhangi bir üzüntüyü yaşamıyordu. Çünkü her an yapabileceği bir şey vardı. İnsan da bir şeyler yapmaya gücü yettiği, bilinci erdiği sürece karamsarlığa düşemez, üzüntüyü yaşayamazdı. O da böylesi özlemlerin içinde, bir sevinçli sesle hemencecik olmazı atıyor, sevince sevinç ekliyordu. O düşündüğü düşlediğini yapamazsa da, ona yakın şeyler yapabilirdi. Yapabileceği şeyleri anlatmaya da koyulurdu geçen ve keyfi yerine gelirdi.
Sayfa 20 - Altı Nokta Yayınları, 1998
Renkler yok ama düşünüyoruz
Bilinmeyenin ölçülerini bildiklerimizle saptayıp, ardından ağıt yakmaya hakkımız var mı?
Sayfa 7 - Altı Nokta Yayınları, 1998
Bak biz seninle iyi arkadaşız; biliyor musun, bu günlerde pek iyi sayılmazsın. Gel biraz uğraş, insan hayata bir kez geliyor, "onun için; bunun için de sende güçlü bir yürek var; yüreğin güçlü, biraz uğraş."
Sayfa 44 - Altı Nokta Yayınları, 1998
Duyan Eller Gören Gözler
Bildiği, yaşadığı, sevdiği tek dünya; annesiyle birlikte olduğu, konuştuğu zamanlardı. O anlar sonsuz bir koruma da, sıcak bir dudağın içinde nemli bir öpüşü yanağında, alnında duyarak uçup gidiyordu güneşe doğru.
(...) Annesinin sesini görüyordu.
Sayfa 1 - Altı Nokta Yayınları, 1998
Bir çoğu için üzülüyordu. Anlayamamıştı bir türlü: İnsanlar yaşarken neden yaşamayı bilmiyorlardı?..
Sayfa 18 - Altı Nokta Yayınları, 1998
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
