Adı Ali bin Muhammed, künyesi Ebü’l-Hasan’dır. Maverdi nisbesiyle meşhur olmuştur. Şafii mezhebi fıkıh alimlerinden olan Maverdi, 974 (H.364) yılında Basra’da doğdu. 1058 (H.450)de Bağdat’ta vefat etti. Bab-ı Harb kabristanına defnedildi.
İlim öğrenmeye Basra’da başlayıp, önce meşhur nahiv ve hadis alimlerinden ders aldıktan sonra Bağdat’a giderek Ebu Hamid-i İsferaini’den fıkıh ilmini öğrendi. Bağdat’ta tefsir, hadis, fıkıh, fıkıh usulü ve edebiyat mevzularında zamanının alimlerinden ders alan Maverdi, tahsilini tamamlayıp icazet (diploma) aldıktan sonra kıymetli eserler yazmış, talebe yetiştirmiş ve bazı mühim vazifelerde bulunmuştur.
Maverdi Kaim bi emrillah zamanında Kadılkudat payesini almış ve halifeler yanında büyük mevkı sahibi olmuş, çok kerre halifelerle melikler ve büyük emirler arasındaki gerginlikleri gidermek için arabulucu olarak hareket etmiştir.
Bağdat ve civarında fetva verme, hakimlik vazifelerinde bulunup, bu vazifelerini mükemmel bir şekilde yerine getiren Maverdi, uzun seneler fıkıh, hadis ve tefsir ilimlerini okutup, değerli talebeler yetiştirmiştir. Yetiştirdiği alimlerin başında hadis ve tarih ilminde meşhur El-Hatibü’l- Bağdadi gelir. Bu talebesi, Tarih-i Bağdad adlı eseriyle ve hadis ilmine dair yazdığı eserlerle tanınmıştır. Bundan başka İbnü Hayrun Ebu’l Fadl Ahmed bin Hasan, Abdulmelik bin İbra, Ebu Fedail Muhammed bin Ahmed gibi birçok talebe yetiştirmiştir.
Kendini tamamen ilme veren kişiyi yalnızlık ürkütmez. İlimle teselli bulup rahatlayan kimseyi hiçbir sevinç ve huzur es geçmiş olamaz. Kur'an-ı Kerim'i kendisine yoldaş olan kişiyi arkadaşlarından ayrı düşmek ürkütmez.