Isagani R. Cruz Posts
You can find Isagani R. Cruz books, Isagani R. Cruz quotes and quotes, Isagani R. Cruz authors, Isagani R. Cruz reviews and reviews on 1000Kitap.
Anevrizma
San Francisco Hastanesi'nin iyi yanı, laboratuvar testlerinden çok insan hükmüne güveniliyor oluşuydu. Bir keresinde abdominal ağrı şikayeti olan bir hastası vardı. Annie görevi gereği tabloyu doldurmuş, doğru soruları sormuş, hastayı stetoskopuyla kontrol etmişti. Bütün laboratuvar testleri negatifti. Hastanın midesine ağrı hissetmesi için sebep yoktu. Neredeyse yetmiş yaşındaki bir hastaya, "Bana ailenizden bahsedin," demişti. Hasta, ailesini hatırlamakta güçlük çekmişti. Alzheimer'ı yoktu ama onlar hakkında düşünmeyeli çok olmuştu. Sorular sırasında Annie, hastanın anne tarafından büyükannesinin anevrizmadan öldüğünü keşfetmişti. "Acil !" diye bağırmıştı Annie. Koşarak acil servise gelen doktorlar laboratuvar testleri negatif çıkmış, sadece kamının ağrıdığını söyleyen, son derece sağlıklı bir adamla karşılaşmışlardı. Annie, "Hastanın anevrizması ilerliyor," dedi. Annie'den bir yıl sonra gelen genç stajyerden başka kimse ona inanmadı. "Annie haklı," dedi stajyer. Her ne kadar inanmasalar da doktorlar anevrizma için ne gerekiyorsa onu yaptılar. Hastayı sedyeyle ameliyathaneye götürdüler. Yedi saat sonra cerrahlar dışarı çıkıp Annie'yi tebrik ettiler.
bir atardamarın çeperinde oluşan ur biçimindeki şişkinlik.
"Hastayı tedavi et, hastalığı değil."
"Doğru şeyi doğru şekilde yaptığın sürece," demişti bir doktor, "pişman olacak bir şey yoktur."
Bana baktı. Kafasının karıştığını ya da daha önce bir erkeğin ya da herhangi birinin suratın görmediğim bir şeyler hissettiğini biliyordum. Eğer bir kuş olsaydı ne düşündüğünü bilirdim. Kuşların yüzlerini bilirdim. Diğer insanlar kuşların yüz ifadeleri olmadığını zannederler ama ben daha iyi bilirim. Daha bilirim çünkü her sabah kurtçukları ikiye bölerken onları izlerdim. Kuşları tanırdım. Hala da tanırım. Kendilerini nasıl ifade ettiklerini bilirim
Danny karakteri oluşturulurken sanırım Steve Jobs'dan esinlenilmiş
Yapılacak tek bir şey vardı. Ona cenazesini göstermeliydim. Kitaplar ve çiçeklerle düzinelerce kişinin katıldığını, yüzlerce kişinin konuşma yaptığını, cenazenin pek çok ülkede kilise ve camilerde naklen yayınlandığını, insanların nasıl da Bookamin'lerini okumayı bırakıp yayına hazırlayan olarak ismini görmek için künye sayfasına döndüklerini, dünya üzerinde herkesin nasıl da kulak bilgisayarlarını kapatıp elektronik sessizliğe büründüğünü göstermek zorundaydım.
"Lütfen şiirlerime bakın," diye yalvardım. Gözyaşlarına boğulacak gibi bir ses tonuyla konuşmuştum. Epey çaba sarf etmem gerekmişti çünkü cennette ağlamazdık ve öldüğümden beri ağlamamıştım.