Sartre'ın daha çözüm odaklı ve olgun bir insan gibi sezinlediğim, Foucault ise sanki devrime yakın bir dünyanın geveze çocuğu ama bir o kadar da dahice analizleri olan birisi olarak sezinlediğim bir kitap oldu. Sonuç itibariyle her iki filozof da öznenin tutsak oluşuyla ilgilenmiş ve direnmişler. Bazen beraber bazen ayrı.
