O artık bebek değil, en azından fiziksel olarak. Yıllar geçtikçe diğer insanların çocuklarının hızla gelişmelerini izledim, onlar hızla uzaklaşırken oğlumun, trafik ışıklarında arabası bozulmuş biri gibi vitesinin boşta kalacağı o kaçınılmaz günü korkuyla bekledim. Aylar geçtikçe tekrar bir kelime duyma şansı gittikçe zayıflıyor. Şimdi on yaşında, istatistiksel bunların sonra da konuşacak gibi görünmüyor. Onun zihni, sayfaları birbirine yapıştırılmış bir sözlük gibi. Onu alnından öpüyor ve yorganı çenesine kadar çekiyorum .Gece uyuyup uymayacağını bilmiyorum ama sessiz olduğu sürece buna katlanabilirim. Sorun nadiren sessiz olması.
Gerçekten çok etkileyici... Bu kitapta üstün yetenekleri olan bir otizm hastası yok. Bu kitap tamamen özgün, olması gerektiği gibi değil tam olarak olduğu gibi anlatılmış. Başlarda anlatımı biraz karmaşık gelse de elimden düşüremedim 3 günde de bitti zaten.
Yazar kendi otistik oğlunu yeni bir yaşama başlaması için taşradaki bir yatılı okula götürür.
Ardından yazma ihtiyacı duyar.
Konusu; Ben ve avukat olan eşi Emma nın otistik çocukları vardır. Gittiği okul yetersizdir.Jonah hâlâ konuşamamaktadır. Başka bir okula başvururlar ancak kabul edilmez.Jonah' ın eğitim şansını artırabilmek için boşanırlar. Ben, konuşmayan Jonah, Ben' in babası Georg'un evine taşınırlar.Yıllara dayanan
sesizlik kelimede dökülür.
Emma'nın, Georg'un, yaşadıkları, paylaşımları sonucu gerçekler ortaya çıkar.
Bir kitabı bu qədər uzatmağa gərək olmadığını düşünürem . Nə yalan deyim uzun bir hissəsini çox sıxılaraq oxudum. Otizimli uşaq olan Jonah yaşam şərtləri digərlərindən fərqlənir buna görədə atası və anası sözdə ayrılıb uşağı yatılı məktəblərə qoymaq hakındda düşünürler və həmən jonahı götürüb babasının yanına yerləşirlər.Babası Jonahın yatılı məktəbdə qalmasını istəmirdi.Bir sözlə sözdə jonahdan deyildə atasının,anasının və babasının mövzularını ələ alır və məni sıxanda biraz buydu
bununlada yanaşı bir uşaq romanında bu qədər çox 18+ sözcüklərdən istifadə edilməsi doğru deyildi.