thomas mann'ın "en çok etkilendiğim yazar" dediği jacobsen'i nihayet dilimize kazandırdılar da okuyabildik. 1882 yılında yayımlanan dört öykü tutku, estetik ve güçlü bir dil barındırıyor. doğaya duyulan aşkı sıkça vurguluyor, hayattan zevk almanın ana unsuru olduğunu belirtiyor. geri kalan her şeyin boş olduğunu düşünüyor yazar. ruh çözümlemleri ve sade gerçekçiliğe bağlı olmasıyla öne çıkmış olmalı. konu ettiklerine bakılırsa oldukça dar görüşlü ve çok yargılayıcı bir adammış. öyküler de yazıldığı yüzyılda kalmış. bugünden bakıldığında akmayan, çıkarılabilecek bolca cümle ile dolu vasat öyküler. arka kapaktaki kadar övülesi bir durum yok.
