Ve Hegel için, bu sıfır noktasından geçiş zorunludur; çünkü İnanç ve Akıl arasında, yenilenmiş herhangi bir sentez ya da uzlaşmayla bir çözüm sağlanmaz: Modernitenin ilerlemesiyle, efsunlu evrenin sihri sonsuza kadar kaybolur, gerçeklik sonsuza kadar gri kalacaktır. Tek çözüm, zaten görmüş olduğumuz gibi, yabancılaşmayı tam da iki katına çıkarmak, benim Mutlak'tan yabancılaşmamla Mutlak'ın kendi yabancılaşmasının nasıl örtüştüğünü kavramaktır: Ona olan gerçek mesafemde, ben Tanrı"da"yımdır.