" Benim bu hayatta tek yeteneğim bunca yıl yaşamış olmak. Bunu baz alarak haydi sana bir şans verdik,en baştan yeniden yaşa deseler inan bana yaşayamam, ölürüm. Çünkü nasıl başardığımı hala aklım almıyor."
Sabah Gökmen’in ağlamasıyla uyandım, odamın tam karşısındaki banyonun önünde kıyafetlerini çıkartmaya çalışıyordu ablam. Bir taraftan da sallayıp silkeliyordu kolundan.Uyku sersemi yarım açık olan kapıdan görüyor olsam da tam
olarak anlayamamıştım olup biteni.
Gökmen, “Anne anne” diyerek ablama sarılmaya çalışıyordu, onun vurduğu yerlerinin
Belki de birinin canını bile isteye yakmayı istediğime göre ben de iyi bir insan değildim,sadece henüz elime kötülük fırsatı geçmediği için iyi bir insan olmaya mecbur kalıyordum.