Kadri Can (Qedrî Can)

Guneh yazarı
Yazar
8.7/10
6 Kişi
26
Okunma
14
Beğeni
2.147
Görüntülenme

Hakkında

Qedrîcan, 1911 yılında Mardin‘in Derik ilçesinde Abdulkadir Can ismiyle dünyaya gelmiştir. İlköğrenimi Derik’te tamamlayan Qedrîcan, daha sonra Konya Öğretmen Lisesi‘nde okumuştur. Şeyh Said ayaklanmasından sonra Antakya üzerinden kaçarak Suriye‘nin Şam şehrine yerleşmek zorunda kalmıştır. Şiirleri ve öyküleri, Hawar ve Ronahî gibi Kürt entellektüel dergilerinde yayımlanmıştır. Eserlerini Kürtçe’nin Kurmancî lehçesinde yazmıştır. Modern Kürt şiirinin babası olarak kabul edilir.[kaynak belirtilmeli] Şiirlerinde enternasyonalizme ve Kürt ulusal bilince vurgu yapmıştır. Çağdaşları Kürt şairi Cegerxwîn‘den, Türk şairi Nazim Hikmet‘ten ve Rus şairi Vladimir Mayakovski‘den etkilenmiştir. Dünya Gençlik Konferansı, Qedrîcan’ın hayatında politik ve sanatsal gelişiminde büyük bir dönüm noktası olmuştur. Yola çıkmadan önce Kürt Profesör Qanadê Kurdo‘ya telgraf çekerekMoskova‘ya geleceğini belirmiştir. Dönemin ünlü Kürdologları A.İ Orbelli ve Profesör Qanadê Kurdo’nun yardımıyla Suriye’den çıkarak, İstanbul ve Odessa üzerinden Moskova’ya ulaşmıştır. Bu yolculuk sırasında “Ez diçim Mosko” (Moskova’ya Gidiyorum) şiirini yazar ve şiirde İstanbul’dan Nazım Hikmet’in memleketi olarak bahseder.
Tam adı:
Abdulkadir Can
Unvan:
Sosyalist enternasyonalist Kürt Yazar ve Şair
Doğum:
Derik, Mardin, 1911
Ölüm:
Şam, Suriye, 1972

Okurlar

14 okur beğendi.
26 okur okudu.
1 okur okuyor.
19 okur okuyacak.
Reklam

Sözler ve Alıntılar

Tümünü Gör
Gula sor; Hilbû jor; Bîn da dor... Gula sor... Gula sor... Li paş çayê Qaf şên bû, Alem jê re evîn bû * * * Gula geş.. Bi me xweş.. Da me heş.. Em bi bîna wê sermest; Em pê şabin serbest... * * * Nazenîn .. Xemrevîn, Xemilîn, Pê zemîn, Guleke bê kelem e, Di nav baxê ÎREM e * * * Gula sor, Em li dor, Bicivin, Bîn bikin dor bi dor...
Min şal û şapikê xwe tev şidand û ça û zinaran derbas kir, ez hatim. Min dît ko bavê min ji serma û pûkê qefiliye; dilê te tinê davêt; Hema min bavê xwe girt û pirtûgên xwe lê şidand û me rêya mal girt. Ev çend rûj e em hatine; Dê rabe; Îcar tu me bi jîn ke !
Reklam
Reklam