L. Fermanian Gönderileri
L. Fermanian kitaplarını, L. Fermanian sözleri ve alıntılarını, L. Fermanian yazarlarını, L. Fermanian yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Bu o sırada ülkesi Osmanlı devletine savaş açmamış olan İtalya’nın Trabzon Konsolosu’nun anlattığı kendi tanıklık ettiği kıyımla ilgili. İstanbul’dan Trabzon’daki tüm Ermeni Hıristiyanların öldürülmesi emri geldi. Çok sayıda Müslüman, Hıristiyan komşularını kurtarmaya çalıştıysa da Türk yetkililer acımasızdı. Aldıkları emirlere itaat eden bu kişiler, tüm Hıristiyanları toplayıp kalabalık kafileler halinde Trabzon caddelerinden geçirdiler. Kafileler kaleden geçirilip deniz kıyısına getirildiler. Burada hepsi yelkenli teknelere konulup Karadeniz’de biraz açıldıktan sonra elleri ayakları bağlanıp denize atılıp boğuldular. Hemen hemen bütün Ermeni nüfus (8.000-10.000 arası) bu şekilde yok edildi; kimi kılıçtan geçirildi, kimi başka yöntemlerle öldürüldü.
Kaynak:
Arnold Toynbee, Armenian Atrocities the Murder of Nation, Rodder&Stoudhon, London-Newyork-Toronto, WCMXV s 66-67
Haçin
Kılıçlar, bıçaklar, sopalar, tüfekler ve baltalarla silahlanmış, kana susamış ve yobaz bir kalabalık bekliyordu. Bu adamların şeytani yüz ifadeleri yaygara ve bağırtılarından daha utanç verici bir durumu simgeliyor gibiydi. Şehitlerin üzerlerinde iç çamaşırları bırakılarak, elbiseleri çıkarıldı. Birinci Haçin (Hadjin) Kilisesi papazı, onlarla konuşup adalet ve acıma duygularını canlandırmak için fırsat kolluyordu… ama öne çıkan bir Türk, papazı sakalından çekip öldürdü. Haçin’in (Hadjin) yaşlı diyakonuna sıra gelmişti. Karısı onu korumak için öne fırladıysa da ikisi birden vuruldu; üst üste yere yığıldılar. Bazıları sopalarla dövüle dövüle, bazıları kurşunlanarak, bazıları kılıçla, bazıları baltalarla öldürüldü. Ancak, her zamanki gibi sona bırakılan gruptaki kadınlar, tarif edilemez biçimlerde aşağılanıp namusları kirletildikten sonra öldürüldüler. Birisi kapıda durdu ve bu gruptan arka arkasına on altı kişiyi öldürdü. Nihayet, artık takati kalmadığını söyleyerek yerini bir başkasının alması gerektiğini söyledi
1909 Kilikya (Adana)
Ne alçakça bir katliam! Ermeni çocuklar anne ve babalarının gözleri önünde katlediliyor, organları kesiliyor, parçalanıyor, havalara fırlatılıp süngülere saplanıyorlardı. Sonra en zalim, en akıl almaz işkencelerin uygulandığı kadınlara sıra geliyordu. Ermeni hasta ve yaralılarla dolu bir hastane, insanın acıları karşısında hiçbir duyarlılığı kalmamış olan kundakçılar tarafından kundaklanıyordu. Ve cinayetleri yağma izliyordu; ta ki çatışmaları sona erdirme işareti olan trampet sesi ve “Padişahım çok yaşa!” sloganları duyuluncaya kadar.
Amerikalı bir misyoner olan Peder H. M. Ailen ve İngiltere’nin Van Konsolos Muavini Cecil M. Hallward, Moks [Bahçesaray] ve Shadakh’a [Çatak] bir araştırma gezisi yaptı. Bir gün bir Ermeni papaza kısa süreliğine konuk oldular. Köyden ayrıldıklarında, Müslümanlar papazı yakalayıp derisini yüzdüler ve derisine saman doldurdular. Bu deri mezalim ve baskıdan şikayet etme cüreti gösteren Hıristiyanlara ibret olsun diye köyde bir sokakta asılı kaldı.
Hamidiye alayları
1894-1896 katliamlarında Ermenilerin üzerine bir silindir gibi geçilmiş kolu kanadı kırılmıştır. Katliamlar sürecinde Ermeniler iyice sindirilmişler, Kürtler cezasızlık ve ödüllendirmelerden şımarmışlardır: Kürtler diledikleri Hıristiyan köyüne gittiklerinde, diledikleri kızları seçip alıyorlardı. Eskiden gelinler kilise kapılarındaki nikah töreninden önce kaçırıldıklarından, artık 1896’da nikahlar fiilen ortadan kalkmıştı; zira düğün hazırlığı sadece Türklerin yeni ihlal ve tecavüzlerine davetiye çıkarıyordu. Kaçırılan gelinler genellikle Kürt köylerinde tutuluyor, aşiretteki her erkeğin tecavüzüne uğradıktan sonra, yarı çıldırmış halde damatlara geri veriliyordu. Elbette gelin kaçırılırken, damat da öldürülmediyse…
Sayfa 51
Çar Nikola 1916 başında Ermenistan’ı işgal ederek “Ermenistan’ın Osmanlı boyunduruğundan kurtuluşu”nu ilan etti. Ancak verimli arazilere Kazakları yerleştirerek kolonileştirmek istediğinden, hayatta kalan Ermenilerin ata topraklarına dönmelerini önlemeye çalıştı.
Sayfa 37