Letâifnâme, hem güldüren hem de düşündüren bir kitap.
Lâmiî Çelebi, önce insanı, sonra toplumu yoldan çıkaran kötü huyları eleştirmiş, insanoğlunda zaafın her zaman olabileceğini örnekleriyle gözler önüne sermiş, mizah ve nükte barındıran çeşitli hikâyeler yardımıyla yol göstermeyi amaçlamış.
Letâifnâme'de tarihî şahsiyetlerin yanı sıra hayvan hikâyeleri de kullanılmış.
Son bölüm hayvanlar âleminden örnekler barındırır.
Hikâyelerde devlet yönetirken doğru davranmanın önemi, iyi bir idareci olmanın yolları, dini kullanan sahte şeyhlerin eleştirilmesi, komşu hakkı, adaletli olmak, tövbe, tevekkül, aklını kullanmak,
kanaat, şükür, yalana kanmamak ve kula kulluk etmemek gibi hasletleri oldukça çarpıcı hikâyeler yardımıyla öne çıkarmış.
Bilhassa dindar görünerek makam mevki sahibi olmuş, bunu başkalarını ezmek için fırsat bilmiş tipleri eleştirmiş, bu kişilerin çoğalması yüzünden toplumların çöktüğüne işaret etmiştir.
İbret hissenizin bol olması temennisiyle.
