“Baba”diye fısıldadım karanlığa
“Evet,Dan”diye cevapladım en boğuk sesimle.
“Hala hayatında olmamı istiyorsun değil mi? Yani beni bir kez daha üzmezsin,değil mi?”
Babam cevap vermedi.
"Ölüyorsun da benden saklamıyorsun değil mi?" diye sordum.
Bunun üzerine annem ölmekte olduğunu ama zaten herkesin doğduğu andan itibaren ölmeye başladığını söyledi.
Grace onun geri dönmeyeceğini söyledi. Hatta sonsuza dek dönmemek üzere gitmişti. Omuz silktim çünkü yedi yaşında sonsuzluğun, bir hafta ya da bir ay sürdüğünü düşünüyordum.
Ne kadar yanılmışım.
Sonsuza kadar gerçekten de sonsuza kadar demekti.
Onu sürekli görmek bir yara kabuğunu kaldırıp durmaya benziyor. Kabuğu kaldırıyorum ve bir süre acıyor. İyileştiğinde tekrar kaldırıyorum ve bütün süreç baştan başlıyor. Sonuçta da asla iyileşemiyorum.