Luther'in Türk tehlikesini Tanrının bir cezası olarak değerlendirmesinden dua ve tövbe etme uyarısı neticede ortaya çıktı. Sakson prensi Johann Friedrich'in emriyle 1541 yılında Martin Luther ".Türklere karşı duaya çağrıyı" yazdı. 1529 yılındaki her iki Türk yazılarında da sürekli olarak dua etme ve tövbe etme çağrılarında bulunmuştu: "Rahip ve hatipler tüm gayretlerini göstererek halkı tövbe ve dua için uyar malıdır".