Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Maj Sjöwall Yorumları ve İncelemeleri
Maj Sjöwall yorumları ve incelemelerini, Maj Sjöwall kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Maj Sjöwall puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Selam. “Martin Beck Serisi 03/Balkondaki Adam”.. 1960-1970 aralığında iki İskandinav yazar tarafından kaleme alınan, polisiye klasik serinin, üçüncü kitabını da tavsiye listeme ekledim. 2. Dünya Savaşı sonrası, bildiğimiz dünyanın yeniden yapılanma ve teknolojik temellerin yeni yeni atıldığı dönemi kapsadığından, kriminal yetersizlik esere de yansımış. Bu defa maktül cephesini çocukların oluşturduğu (bilhassa seri polisiyelerde konunun bir noktada buraya varması kaçınılmaz) sırf bundan sebep bile okuru gerdiği gerçeğine ek, suçun hep üstünkörü anlatılıp geçilmesi ya döneme has ya da özellikle bu kitap için yayınevinin tercihi olarak, budanmış.
Kansız polisiye diyebileceğim ilk üç kitap için, modern edebiyat performansı beklemezseniz hüsrana uğramazsınız. Laboratuvarın neredeyse sadece parmak izi alabildiği, kablolu telefonun bile her evde bulunmadığı, haliyle çözüm aşamasının çoğunun “tesadüfler ve içgüdü” olarak tamamlandığı kitaptan, ben yine de memnun ayrıldım️
Normalde, suçun odağında çocukların olması beni çok daha fazla huzursuz ederdi fakat, ayrıntısızlık hali bu minvalde işe yaradı bile diyebilirim.
Baş karakter dahil, çevresindeki küçük grubun da devamlılığı, eserin içine nüfuz eden insani ısıyı arttırdı. Saygılarımla..
Maj Sjöwall & Per Wahlöö “Martin Beck Serisi 01 / Kanaldaki Kadın”.. Edgar Allan Poe ve İsveç Akademisi Ödülü dahil birçok ödül alan, modern polisiye klasiği serinin ilk kitabını keyifle okudum. 1960-1970 arasında yazılan on kitaplık serinin baş kahramanı, adından da anlaşılacağı üzere “Martin Beck”..
Genel anlamda İskandinav edebiyatının
Selam Maj Sjöwall & Per Wahlöö “Martin Beck Serisi 04 / Gülen Polis”. Serinin okuduğum ilk dört kitabı arasında, konusunu dokusunu en kompleks bulduğum eser oldu. Wahlöö ve Sjöwall tanıştıklarında, Wahlöö Komünist Parti üyesi ve yazdığı politik kitaplar satmıyorken, ikili birlikte bir polisiye seri yazmaya karar verir, Sjöwall bir röportajında
#okudumbitti
Öncelikle kitabın giriş paragrafını paylaşmak istiyorum.
“Bu not yazılırken ya da okunurken ne yazık ki bir kadın bir erkek tarafından katledilmiş olabilir. Bu cinayetleri görmezden gelen ya da bu cinayetlerin katilini koruyan, kollayan cinsiyetçi kafalar bu kitabı okumasın. Okumaya değer veren bir ayrıksı okuru kadınların yaşama hakkına değer verir.”
Her Beck kitabının giriş cümlesi çok etkileyici ama bu bir başka oldu @ayriksikitap
Yıl 1971.. Yer Stockholm.. Bu kez kurbanımız üst düzey bir polis. Bir hastane odasında vahşice katlediliyor. Olay anını gören ya da duyan kimse yok. Çünkü katil bir gece yarısı kurbanın odasına sessizce pencereden giriyor ve saniyeler içinde işini halledip çıkıyor. Martın Beck ve ekibi Rönn, Kollberg, Malender ve Larsson’ın soruşturması böylece başlıyor. Araştırmaları esnasında geçmiş kitaplarda yer alan isimlere kadar uzanan derin olaylar zinciri vuku buluyor.
Finale doğru uzanan son bölümler, film tadındaydı. Gittikçe artan bir tempoyla, harika bir aksiyonla ve heyecanla okuttu kendini. Şok etkisi yaratan öyle yerler vardı ki çok şaşırdık. Lakin bitiş kısmı biraz üzdü beni. Daha çarpıcı ve etkili bir son olmalıydı, bu kitaba yakışan buydu. Ama bütünü kesinlikle bozmadı. Beck’le mutlaka ama mutlaka tanışmalısınız :) 8. kitapta görüşmek üzere
#okudumbitti
Kitabın ojinal adı; Roseanna. Biz de çevirimi ve baskısı, Kanaldaki Kadın. Kahramanımız Martın Beck, 1965’ler de cereyan eden, o koşullarda ve o imkanlar dahilinde çözülmeye mahkum olan bir cinayet vakasıyla karşıladı beni. Polisiyenin de dönem kitabımı olurmuş efendim? demeyin, elbette olur. Adından da anlaşılacağı üzere, gemilerin seyahat rotasındaki bir kanalda, bir kadın cesedi bulunuyor ve böylece başlıyor maceramız. Ama ne macera. Olasılıklar öylesine geniş bir portföye yayılmış ki, nasıl çıkacağız işin içinden. Çünkü hiç kanıt yok. Peki kim bu kadın? Kaç yaşında? Turistmi? Yolcumu? Neden hiç merak edeni yok? Merakla çevirdim sayfaları. Beck, yapı olarak biraz depresif, hafiften de karamsar ve umutsuz bir karakter. Son zamanlarda o kadar çok havalı, artist, kibirli ve egolu dedektifler okudum ki (kötü anlamda söylemiyorum onlarında yeri ayrı) Beck çok yakından tanıdığım bir abim, bir dostum gibiydi. Çok yalın, çok bizden, içimizden. O samimiyeti aldım ya ben, kitap boyunca attığı her adımda yanındaymışım gibi hissettim.
️️Kitabı okurken ister istemez bu türdeki diğer eserlerle kıyaslama yaptım. Elbette beni şok üstüne şoka uğratan, çok daha “waow” kitaplar okudum. Ama Beck gerek geçtiği dönem gerekse samimiyetiyle gönlümü kazandı Bu seriyi okuyacak olanlar yazıldığı dönemi göz önünde bulundurarak okusunlar. Ayrıca bu güzel serinin dizisi, filmi her şeyi mevcut. Martın Beck için bir yerlerde şu söze rastlamıştım; “Öyle bir adam ki, hafızasını kaybetmiş birini sorgularken, önce hafızasını geri kazandırır, sonra suçunu itiraf ettirir.”
Yıl 1967, Yer Stockholm...Peş peşe küçük kız çocukları cinayete kurban gidiyor. Acımasız Seri katil, çocukları gözlüyor, onların peşine düşüyor ve kandırarak taciz edip öldürüyor. Konu pedofili olunca okunması da bir hayli zor oluyor açıkçası. Bu noktada, o dönemlerde bile çocukların ne kadar kolay kandırılabildiğini, bir yabancıya koşulsuzca nasıl güvenebildiklerini görüyor ve günümüzde de değişen bir şey olmadığını utanç ve ıstırapla izliyoruz. Bu her ülkenin kanayan yarası maalesef ki. Neyse konuyu dağıtmayayım, Beck ve ekibi ipuçlarını birleştirerek katili bulmaya çalışıyor, dahası uyguladıkları stratijeler gereği gecelerini gündüzlerine katıyorlar. Yorgunluktan bitap düşseler, aileleriyle tartışsalar, evlerinin yollarını bulamasalar dahi canla başla mücadele ediyorlar. •
Kollberg benim en sevdiğim karakterlerden biri. Mizah seviyesi yüksek, analitik düşünebilen ve realist bir polis. Onunla girilen diyaloglarda ekstra gülümsüyorum. Keza Melander’de aynı şekilde ve fil hafızasına sahip. Yani çok önceden yaşanan bir olayı bile en ufak detaylarına kadar hatırlayabiliyor. Beck, böyle bir ekibe sahip olduğu için ve bizler de bu keyifli karakterleri okuyabildiğimiz için gerçekten şanslıyız. Darısı dördüncü kitaba...
Selam.. Martin Beck Serisinin ilk kitabını da bu ay okuyup, dilim döndüğünce, bana göre oluru olmazından bahsetmiştim. Anlattığım temel üzerinden (01) karakter devamlılığı olan seri kitaplardaki, kişilere, duygu durum akışlarına, hatta isim ve coğrafya aşinalığına ilerleyiş bu seride de mevcut. Eser miktarda kan, bolca takip ve soruşturma. Uzun uzun yazacak bir şey yok, ilkini seven tempo olarak bunu biraz daha düşük bulsa da, sevecektir. Tavsiye listemde. Saygılarımla..
Selam️ Maj Sjöwall & Per Wahlöö “Martin Beck Serisi 05 / Kayıp İtfaiye Arabası”.. Edgar Allan Poe ve İsveç Akademisi Ödülü dahil birçok ödül alan, modern polisiye klasiği serinin beşinci kitabını da yine keyifle okudum. 1960-1970 arasında yazılan on kitaplık serinin baş kahramanı, “Martin Beck” hikâyelerimiz de onun etrafında şekilleniyor.
Bu seriye dair; önceki kitqpları da değerlendirmiş, dönemi ve formunu kabataslak özetlemiştim. Onları okumayanlar için tekrarlayacağım birkaç şey var.
Modern polisiyenin aksi olarak, dönemin 2. Dünya Savaşı sonrası olduğunu lütfen hesaba katalım, kriminoloji alanındaki eksiklik, neredeyse eser miktardaki teknolojik destek ile ilkel şartlarda bir “suç, suçlu, adalet” grafiği çizmesi, bugünün okuru ve polisiye kurgu okumayı sevenler için, eseri görece yavan kılabilir. Mevcut suçun, temel özelliklerle ayrıntısız geçilmesi, hukuk ve adaleti temsil eden kanadın, birçok noktada çaresiz kalışı (yetersiz donanımdan mütevellit), kimilerine doyurucu gelmeyecek olsa da, çok beğendiğimi söylerken, gönlüm yine rahat.
Sevdiğiniz bir seriye devam etmenin en güzel yanı, her eserle kendinizi eve dönmüş gibi hissetmek. O aşinalığı, sıcaklığı, karakterlere coğrafyaya duyulan özlemi, okurken gidermek. Kansız polisiye olarak nitelediğim seri, Martin Beck ve ekibinin, olayları kişisel özellikleri ve duyusal olarak çözme şekli, İskandinav edebiyatında normalde hiç görmediğim ve bana geçmeyen bir iklim sağlıyor. Ilıman
Karakter, lokasyon vb ayrıntılara ilk kitaptan sonra vâkıf olunca, sonrası bir konfor sahası. Son düzlükte finali içime çok sindiremesem de yine severek tavsiye listeme iliştirdim. Saygılarımla
#okudumbitti
☆ ☆ Kitabın bir seri olduğunu ve “Ölüleri Anma Günü”nün beşinci kitap olduğunu bilmeden okudum. Sevgili Pegasus ailesinin neden basımı bu şekilde yaptığı konusunda hiçbir fikrim yok. Mutlaka vardır bir bildikleri :) Nasıl bir seri, birbirine bağımlı yapıdamı bilemiyordum. Ancak bu kitap öncesi ya da sonrası varmış gibi gelmedi bana. Yani rahatlıkla bağımsız okunabilir. Genç dedektif Wallner 1992 yılında bir şapelin bodrumunda alnından vurularak öldürülmüş bir kadın cesedi buluyor. Bu kadın aslında ikinci dünya savaşında (1945 yılında) öldürülmüş. Hal böyle olunca kitap alışık olduğumuz daha doğrusu alışılagelmiş polisiyelerden biraz farklı ilerliyor. Kim bu kadın? Neden öldürüldü? Geçmişte neler yaşandı? Açıkçası olayların bağlanması ve soruşturmanın yürütülmesi konusunda bazı detayları anlamlandıramadım. Fakat enteresan bir şekilde merak ederek okumaya devam ettim. Kitapta polisiyenin yanı sıra dramatik konularda işleniyor. Sanki ne yazsam spoiler olacak gibi :) Kısacası genel itibariyle değişik ve farklı bir polisiye okumak isteyenlere nacizane tavsiyemdir. ☆
Bir serinin daha sonuna geldik. 1974 İsveç'i her ne kadar dünyanın en gelişmiş ve demokrasiyi içselleştirmiş ülkelerinden biri olsa da yine de alabildiğine kapitalist bir sistemin içine hapsolması ve '68 kuşağını anlayamamasıyla halk hareketlerinden nasibini almaktan kurtulamıyor. İki yazar da hikaye örüntüsünü sol gözlem ve doktrini üzerinden kurguluyor. Öyle ki seri Marx'ın adına selam durarak tamamlanıyor. Polisiye yazarları genelde aşırı sağcı ve faşist olur. Ya da Ahmet Ümit gibi korkak solculardan oluşan istisnai kimselerdir. Oysa Wahlöö ve Sjöwall lafını hiç esirgemeyen, çürümeyi ayyuka çıkaran yazarlar. Bu seride en çok bunu özleyeceğim. Ve tabii ki Beck'i, Larsson'u ve diğerlerini.
