ilk kitap daha acemice ve basit yazılmıştı gittikçe yazarın kendini geliştirdiğini düşünüyorum. başta rs'ye girer gibi oldum ve ilk 150 sayfayı falan çok zor okudum ama sonrasında çok güzel ilerledi ve aşırı sardı kitap. son bölümleri soluksuz okudum. bu kitapla birlikte afsuni ile tanışıyoruz ve serideki en sevdiğim karakterin o olduğunu söyleyebilirim. öyle güzel bir karakter ki... hem zaman zaman bizi güldüren hem de yaşananlardan dolayı üzüldüğümüz bir karakter. adelina'nın ona hak ettiği değeri vermeyişi beni hep sinirlendirmiştir... ve yazar adelina karakterini çok güzel ele almış hem çok kızdığım hem de çok üzüldüğüm biri. kötülükten besleniyor ama iyi olmaya çalıştığı zamanları da okuduk ve yaptıklarına hak vermesemde onun bu hâle gelmesinde herkesin, en çok da o duyduğu fısıltıların suçu var. illüzyon yaratması ve gerçeklik algısını bozması çok güzel bir yetenek fakat bunun sonucunda da sürekli babasını görmesi onun için fazlasıyla kötü. enzo'nun durumu ilk kitapta beni çok yıkmıştı ama böyle olmasını da istemezdim, keşke bu işlere girişilmeseydi. çok severek ve keyif alarak okuduğum bir seri, veda edecek olmak beni çok yaralıyor...