Yeni bir yazar keşfetmenin, iyi bir roman okumanın mutluluğu içindeyim. Konusu canımı acıtsa da kitabı çok severek okudum. Karakterler ve kitabın kurgusu oldukça başarılıydı. Diyaloglar ve iç ses konuşmaları arasındaki gidip gelmelerde zaman zaman sayfayı başa aldığım oldu. Yani akıcı bir anlatıma sahip olmasına rağmen öyle hızlıca okuyup kenara bırakacağınız bir kitap değil. Çünkü karakterler ve olaylar arasında önemli bağlantılar ve ince detaylar var. Kitabın sonlarına doğru o detayların önemi daha da önem arz ediyor.
90’ların Türkiye’sinde lise sıralarında benliğini aramaya başlayan biri olarak yaşanan pek çok olay gözlerimin önünde gerçekleşti. Zıtlıkların, çatışmaların, ötekileştirilmelerin ortasında kime inanmalı kime güvenmeli hiç bilmediğimiz, ekranlarda anlatılanlarla yanı başımızda tanık olduğumuz olayların gerçekliğini kaybettiği zamanlardı.
Türkiye’nin o yıllardaki sosyo-politik durumunu hatırlatan yazar, satırlar arasına serpiştirdiği alıntılarla, bazen bir film sahnesinden bazen bir şarkının nakaratından bahsedişi ile de hoş bir nüans oluşturmuş.
Ve son olarak beğendiğim özelliklerden biri de yazarın alıntı yapmadan kurduğu birçok cümlesi zihnimde bir şiirin dizesine yer açıyor olmasıydı.
Bu kitaptan sonra Maruf Öztaprak’ın ilk kitabını da ( Hayalçelen) çok merak ettim, ilk fırsatta okumak istiyorum. Sizlere de okumanızı tavsiye ediyorum.
