insan hayatının gölgesi
düşmeyegörsün
bir dizeye
hemen değişir açısı şiirin
güneş ışığı değer değmez denize
kırılır yansır ya bilinmezliğe
şiir çırılçıplak
ve daha hiç gelmemiş gibi olmalı yeryüzüne ki
kalp atışları duyulabilsin
ses değmemiş bir ses olarak
içimizde
bazı kentlere uğranılır yalnızca
bazı insanlara da
kim ki kendine yetişen bir yolcudur
gelir ve gidercesine hayata
durmadan üstüne basılan bir atlastan
hızla geçer
ve yaşlı kent
kanlı başını sallayarak
uğurlar onu dünyaya
Ne kadar kuralsız bir oyunmuş meğer, yaşamak...
Yolun tam ortasında, benim de kanatlarım zedelendi elbet. Vurulmuş bir kuş gibi, düştüm döne döne kaç kez. İyi ki öğrenmiştim, kendime gülümsemeyi...
Ne kadar kuralsız bir oyunmuş meğer, yaşamak. Yolun tam ortasında, benim de kanatlarım zedelendi elbet. Vurulmuş bir kuş gibi, düştüm döne döne kaç kez. İyi ki öğrenmiştim, kendime gülümsemeyi..
Ne kadar kuralsız bir oyunmuş meğer, yaşamak. Yolun tam ortasında, benim de kanatlarım zedelendi elbet. Vurulmuş bir kuş gibi, düştüm döne döne kaç kez.
İyi ki öğrenmiştim, kendime gülümsemeyi.