Kalbine dokunmayan işlerde zamanı gömerken aynaya en çok bakıp kendini az görürken dürter seni bazen. Senin şiirin en uygun ezgiye nakşedilmiş sana en çok yakışacak bir elbise gibi doğada askıdadır aslında. Onu duyumsadığın gün gelsin de giyiniver diye. Rastlamayıver. Hemen giyineverir ruhun. Sanki o zamana dek hep üşümüş gibi eksiğini tamamlarsın.