Çocukken bize ne kadar tuhaf hikayeler anlatılmış…
Şimdilerde uyumak için hikaye dinliyorum. Çocukken sevdiğimi sandığım bir hikayeydi bu da. Oysa ne kadar travmatik bir hikaye! Çocuk psikolojisinden çok iyi anladığımı iddia etmiyorum ama bu kadar sorunlu bir öykü mutlaka çocuğun zihninin bir yerlerine işler ve sağlıksız birtakım korkular yaratabilir. Dinlemek keyifliydi bu arada, şiirsel bir anlatımla ele almışlar.
Memo Tembelçizer yıllarca dergilerde çalışmış bir çizer. Bu kitapta farklı zamanlarda dergiler için çizdiği 3 öyküyü derlemiş. Kitap avuç içine sığacak boyutta. Son derece akıcı. Çizimler Memo'nun kendi tarzında ve her zamanki gibi çok estetik. Gülüp eğlenip severek okudum. Çizimlere hayran kaldım. Kitap çizerin kendi yayın evinden yayınlanmış. Umarım bu biçimde daha çok sayıda kitap çıkar.
Memo abimi Uykusuz'dan okuyordum zaten. 'Utanmadan İddia Ediyorum' serisi vardı benim okuduklarımda ve bayaaa da güzeldi. Ancak kitabını almamıştım çünkü zaten kısa kısa iddialarda oluşuyordu ve dergide yayımlanıyordu, gereksiz gelmişti. Bir zaman sonra ise Taksim Sahaflar Çarşısında gezinirken bu kitabı gördüm ve çizimleri ve kapağı vs olsun bayaaaa ilgilimi çekti. Hemencik eve gittim okudum ve okudum, bitti. Hikayelerde kendi anlılarının yer almasından dolayı gerçekçi ve esprileriyle, tespitleriyle çok momik bir kitap. Memo abimizin baba oluşunu ve olduktan sonrasını anlatıyor. Çizimleri beni yormamasına karşın belki sizi yorabilir çünkü küçük küçük karelerden oluşuyor ve yazılar da bayağı küçük. Memo abimin nerdeyse tüm karikatürlerini okumuş biri olarak çizgisini en beğendiğim kitap budur. Alın, okuyun, gülün.