Anneanneye adanan bir şiir kitabı.Şiirlerin temellerini oluşturan ayrıntılardan biri “geçmiş”.Fakat geçmişe takılı kalmış değil.Şimdiki zamanı anlatan anın temelini oluşturan geçmişe selam verir nitelikteler.Hâlâ cüzdanında vesikalık taşıyan,anneanne bahçesini hatırlayan dizeler...Lakin belirttiğim gibi dili miş’li, di’li zamanlara takılıp kalmamış,şimdiki zamanın şiirleri.Ölümden,hayattan,aşktan, özlemekten,ölümün taraflarından bahseden şiirler var.
Beni şiirler kadar önsöz de etkiledi ve alıntı niyetine paylaşıyorum.Çünkü önsöz içinde anlam,anlam içinde de derin manalar taşıyor.”Bir şey söylemek bir şey yapmaktır.Eğer böyle olmasaydı ölülerin sözlerine kulak asmazdık.Kopuşun şimdiki zamanında ipleri överdik.Hiçbir yalan övgüye inanmaz.Fani olmayı öğrenmenin bir karış ilerisinde şiir var. Kendini öldürmenin hâlâ makul bir gerekçesi yok.Gez göz arpacık.Söylem ölür eylem ölmez.”
Şiirlerin dili açık,anlattıklarıysa hayli ağır.Son zamanlarda yeni şairlerimizden çok şiir okudum ve çoğu kapalı anlatıma sahipti.Şahsi beğenimde anlam kapalılığının kendime göre bir miktarı var.O miktar,o ayar beğeni durumumu belirliyor.Bu kitaptaki şiirlerin anlam kapalılığı benim için kıvamındaydı.Gayet açık anlatımı olan şiirlerdeyse dilin kullanılışı beni mest etti.
Şu iki mısra canımı pek bir acıttı: “Allah en büyüktür sıralamayı bozdu/Önce babalar gelirdi sonra akşam çünkü”
Ne kadar anlaşılmazsam o kadar şairim anlayışından uzak,son dönemde okuduğum en iyi şiir kitaplarından biri oldu.
