Hayır, hayır kızmamalısın... En çokda kendine, ben seni evrene emanet ettim.
Biliyorum ki doğa ana sana çok güzel bakacak. Ve beni sana hiç hatırlatmayacak.
Biliyor musun huzur saçlarımda değil artık, sonbahar gibi bakmıyorum.Dallarıma konan kuşlar beni, sana hatırlatmamaya söz verdiler.
Bırak ellerimi tırnak uçlarımından beni tanımanı... Dışarda yürürken yüzüne esen rüzgarda hangi kokunun bana ait olabilaceğini hangi çiçekle hangi odunun bir araya gelip, bu kadar masum sarılabileceğini... gibi bir sürü detay...