Mevlüt Asan Sözleri ve Alıntıları
Mevlüt Asan sözleri ve alıntılarını, Mevlüt Asan kitap alıntılarını, Mevlüt Asan en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zeynep'in acısını paylaşmak istemişti ancak onu anlayamadığını Kübra düştüğünde ve daha çok dizindeki o ince ince sızan kanı gördüğünde anladı.
Yusuf'u kuyuya atanlar kardeşse Zeynep neydi? Adem'in ilk oğulları ilk cinayeti işlememiş miydi? İnsanlığın ilk cinayeti... Zeynep, Habil'in soyundan olsa gerekti. Kabil'in soyunun daha büyük bir hızla arttığını ise daha çok insan tanıdıkça daha çok hissedecekti.
Mahir, Marina Abramovic diye birini tanımıyordu ve Rhytm-0 deneyi hakkında en ufak bir fikri yoktu, lakin gördükleri karşısında deneyin sonuçlarına benzer kanaatler edinmişti. Davranışlarını özümsememiş, içselleştirmemişler yalnızca otoriteden çekinmişlerdi. İnsan özünde iyi miydi?
Güçlüden yana olan sözde adalete, serbest bırakılan suçlulara, yolsuzluklara, hırsızlıklara, dalkavuklara, din tüccarlarına, bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyenlere duyduğum öfkem var...
Sayfa 149 - KdyKitabı okudu
Zeynep'in, Yusuf derken öyle acıklı bir hal alıyordu ki sesi, nefes alış verişi, Tamburi Cemil Bey'in kürdilihicazkar bir peşrevi gibi; gözleri öyle uzaklara dalıyordu ki bilmediği bir diyara bakar gibi...
Acısını anladığını sandığı için kendine kızdı. Ateş düştüğü yeri yakıyordu, insanoğlu bunu biliyor ve bu söze uygun bir an gördüğünde çevresindekilere söylüyor, ama o ateş ona düşmeden yanmıyordu. Yanmıyor ve yangını da düşünmüyordu. Üzerine kafa yormuyor, ötesini berisini hesaba katmıyordu.
Sayfa 70Kitabı okudu