''Delilik en büyük özgürlüktür.'' der Alein Kentigerna. Bu, büyük bir söz olduğu gibi tarihte bu söz kadar tekrar tekrar kanıtlanmış ve onaylanmış sözler çok azdır.
Felsefenin derin noktalarında yüzen düşünürler ise mutlaka delilik olgusunu ele almış ve üzerine eğilirken, Psikoloji disiplinine sert bir geçiş yapmıştır. Foucault da bu isimlerin önde gelenlerindendir. Bu kitabında da Akıl hastalığını hem felsefi hem de patolojik olarak değerlendirmiş. Önce felsefi anlamda ele alarak varoluşçu bir sorgulama ile konuya yaklaşmış, deliliğin doğasını anlatmaya girişmiştir. Özgürlüğün en gerçekçi hali olarak gördüğü delilik olgusunu kitabın devamında, psikolojinin ancak deliliğin kontrol edilmesiyle mümkün olabileceğini söyleyerek günümüz yatılı akıl hastanelerin sorgulamasını yapmakta ve normal nedir? neye denir? kim normaldir, kim delidir? sorularını ardı ardına sormakta ve deliliğin bir suç olarak değil her insanın her an varabileceği bir nokta olarak görür ve baskı altına alma, izole etme durumundan çok kabullenmekle anlaşılabileceğini söyler.
Diğer taraftan ise sık sık denk geleceğiniz tıbbi terim ve kavramlar sizi biraz yorabilir. Ancak öyle güzel bir anlatım içinde harmanlamış ki Foucault, anlatılmak istenileni çözmek için merak duygusunu yitirmiyorsunuz. Oldukça güzeldi bu anlamda da.
Hem felsefi hem teknik bir kitap. Dolayısıyla yine ''ilgilisine'' keyifli okumalar dileyeceğim.
