Kimsesizliğin karanlık dehlizlerinde hayata küsmüş, çaresizlikten yüreğinin ışığı sönmüş birine el uzatmanın manevi zevkini kim yaşayabilir? Kim, umudu tükenmiş bir yüreğe umut olabilir?
Vicdanımın sesi her zaman yol göstercim olmuştu. Kazandığım paraların içinde yoksulların daa hakkı olduguna hep inandım. İhtıyacı olanlara yardımda bulundukça daha çok kazandım ve maçlara daha morallı cıktım. Bu moralle, mücadele gücümün her gün daha da arttığını hissettim. Vicdan terazim ise bana nerede olmam gerektiğini her zaman kulağıma fısıldadı.