Mücahit Özcanan sözleri ve alıntılarını, Mücahit Özcanan kitap alıntılarını, Mücahit Özcanan en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
=
Halkını sefil bırakan, kendisi ise zinde yaşayan ve daha da kötüsü bir şeylerin üç misline onun hakkıymış gibi sahip çıkmak ve bunlara hâkim olmak hiçte iç açıcı ve ufka yarar sağlar adil olmanın basit bir ön koşulu değildi.
=
¶¶¶¶¶¶
Kederim, sırtımı sıvazlayan dostumdu. İnancım beni gökyüzüne uçuran ve yıldızların görkemini bana ilham ettiren inancımdı ve fikrim böylece sudan daha berrak oluyordu.
¶¶¶¶¶¶
=
Yaratıcının yüceliği teşhir etmektedir. Kendi olduğu yerde kalabalık olana doğru yayılmaktadır. Kalabalık olan da evren, biz ve var olanlardır. Bizler için de bir kaba kalabalıklaşma var ve bu kaba kalabalıklaşma bir nizam intizar etmektedir.
=
Bir şeylerin yokluğu, bir şeylerin varlığından daha lezzetlidir. Çünkü bir şeyler sırf şeylere ulaşabilelim diye yoktur.
Hatta bir şeylerin varlığı sanki bize lezzet verse de aslında ıstıraptır. Kötülük, ne kadar özgür olabilme olanağı sağlasa da aslında
ıstıraptır.
✓✓✓✓✓
O'nda hissettiğim şey beni 'insan' ediyordu hele hele akşamları,
Ve özellikle geceleri bir başka ürkütüyordu beni. Ve ruhum ve aklım ve nefsim kendi içime çömeliyordu.
✓✓✓✓✓
¶¶¶¶¶¶
Kendi başına var olan her şey ilgimi çekiyordu; taş, toprak, bulut, çimen, ağaç, sis, nem, ve yapayalnız kalan, o sevdiği dalı terk eden sonbaharın kırmızımsı, sarımsı veya turuncumsu yaprakları.
¶¶¶¶¶¶
İnsanlar anlamak için çaba harcaması gerekir iken terk etmeyi yeğlerler. Çünkü anlamak, bir başkasını başka bir şekilde adilce haklı kılmaktadır. Bu yüzden kimse pek birbirini anlamak için bir yol seçmez.