Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
Murat Çelik Yorumları ve İncelemeleri
Murat Çelik yorumları ve incelemelerini, Murat Çelik kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Murat Çelik puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.İnsan herkessiz yaşıyor ama herkesle daha mutlu yaşanıyor, bazen de herkes ayak bağı oluyor kızıyorsun ama yine de imdadına herkesler içinden birileri yetiyor. İnsan kurulu bir yalnızlıkla mutlu edilebilir, itilmiş bir yalnızlıkla elsiz ayaksız bırakılabilir. Bunu bunu çok sonra öğreneceğim.
°
Herkese selamlar kitapsever dostlarım . Bugün değişik
"Ben susup duran bir havluya yüzünü susan bir havluya sabahı seninle uyuyalım mı demeğe geldim. Ben geldim, sorularından ölmek üzere."
"parkın demir kapısında, yağmurlu yüzüne dokunurken yağmurlu adımızı şemsiyeyle örtmüştük sen hatırlıyorsan ölmemiştir demiş biri. Bellek ölmemişlerle dolu."
..
Bana öykü okumayı sevdiren yazar. Öykü okuyamıyordum. Uzun soluklu romanlar, edebi yanı ağır basan kitapları tercih ediyordum. Taa kii Eve Dönmeyen Hayvan kitabını keşfedene kadar. Nefis bir kitap. Çok bambaşka bir tarzla sizi içine çekiyor. Yine bir öykü kitabı yazmış mı diye arayıştayken bu şiir kitabını buldum. Yani çok ilginç, değişik bir tarzı var. Tam şiir gibi de değil. Kitabı bölümlere ayırmış ve bu bölümlerde söylenmemişleri söylemeye çalışmış. Ama çok ta başarılı bulmadım açıkçası. Ama Yine söylüyorum, Eve Dönmeyen Hayvan öykü kitabını mutlaka alın okuyun. Üstelik öykü alanında ödül almış ve ödülü gerçekten hakeden bir kitap.
·
Puan vermedi
"Bu yalnızlığı öldüremedin. Dağlar orman kalıntı. Sesleri dinledin. Kuşlarına baktın gökyüzü, tırtılına dokundun ayakları var. Yol görünce çaresi gitmektir. Dedin. İndin suya. Seyreden akıl , onu büyüten gözleri de var. Bu yalnızlığı öldüremedin. Gülüp dişlerini gösteren hayvan. Olmamıştır. Ölü kimse bulunmaz beyaz gömlekle. Hevesinden kırılan çiçek rüyada görülmez. Ufuk incinme zamanıdır gri bulut gününe , gelme gelme demedi mi sana incinen ve aksayan hayvan "
Kitabın içinde yer alan öyküler bağırıyor ama sessizce. Bu sesleri duymak isteyen kişilerin duyacağı bir şekilde kaleme almış öykülerini. Sanki öykülerin içindeki derinlikleri okuyucu elleri ile çıkaracak ve hayatına yeni bir tohum olarak ekmesini istemiş. Hayatın anlamını, sözcüklerin -belki sesli bir şekilde söylenen belki de sessiz bir şekilde
Eve Dönmeyen Hayvan
"...Tüm camekânlar yüzde bilmem kaça varan indirimlerle dolu ama varamayan indirimlerle karşılıyor sizi kasa.Çaputlar hileli, ekranlar hileli, düzenin idaresini elinde tutan daima kazanan rolünde..."(s.92 )
Küçük Şeylerin Kusuru
Eve Dönmeyen Hayvan, tüm felaketleriyle yüzleşen, yürüyüşünü, uyumayı ve uyanmayı bizatihi kurgulayan, muzip, keskin, içekapanık, yumru yumru büyüyen öyküler toplamı… Murat Çelik, doğada adımlamanın, şehre inmenin ve eve dönmenin iniltilerini anlatıyor bize, sakince yapıyor bunu ama arka fonda gürültülü bir hüznün tedirginliği var.
Öyküler parçalı: Başkalarının hikâyelerinde var olmak istemiyorlar, öyküler sesin peşinde; her şeyi kayda geçiriyorlar, öyküler görüntü görüntü arşivliyor her şeyi, kurgulanan karşılaşmaları seviyorlar. Yazar bize hakikati anlatmıyor, düpedüz bizi kendi yazgısına ortak ediyor…
Yaprak kıpırtısının dahi duyulduğu bir sessizliğe kurulmuş Eve Dönmeyen Hayvan’daki öyküler sözcüklerin şaşaası, rüzgârın vurdumduymazlığı ve her an her şey olabilirin evhamları uyutmayacak bizi!
“Bu yalnızlığı öldüremedin. Dağlar orman kalıntı. Sesleri dinledin. Kuşlarına baktın gökyüzü, tırtılına dokundun ayakları var. Yol görünce çaresi gitmektir. Dedin. İndin suya. Seyreden akıl, onu büyüten gözleri de var. Bu yalnızlığı öldüremedin. Gülüp dişlerini gösteren hayvan. Olmamıştır. Ölü kimse bulunmaz beyaz gömlekle. Hevesinden kırılan çiçek rüyada görülmez. Ufuk incinme zamanıdır gri bulut gününe, gelme gelme demedi mi sana incinen ve aksayan hayvan.”
(Tanıtım Bülteninden)
Son zamanlarda okuyup da bu kadar beğenmediğim bir hikaye kitabı olmamıştı sanırım. Evvela o dil nasıl bir dildi öyle? Ne gerek vardı? Birileri sanatsal olmayı şiirsel dili öznesiz cümleler kurmak, cümleleri yarim bırakmak, yardımcı fiilleri ve fiilimsileri cümlelerden ayırmak falan mi sanıyor? Öyle mi öğretiliyor yeni nesile hiç bilmiyorum ama bu yapaylık, bu fazla oldurma-uydurma-zorlama dil çok uzaklaştırdı beni kendinden. Ne dedi anlamadım, okuduğumu anlamadim diyorum ve bu edebî olmak olmuş. Ne zamandan beri? Sait Faik, Tanpınar, Yaşar Kemal, Peyami Safa, Sabahattin Ali okurken hiç öyle olmuyorum mesela, ne dediklerini anlıyorum onların. Onlar daha mi az edebi dil kullanmış oluyorlar peki? Bu modernist eserlerin kopukluğu, bütüncül olmamayı maharet sayması, ne anlattığın değil nasıl anlattığın önemlidirciliği bana artık geçmiyor. Ben yemiyorum daha fazla, teşekkür ederim.
Tavsiye etmeyeceğim, bir daha da okumayacağım, son derece imgesel, şiirsel dilli bu hikayelerden sevdiğim bir iki tanesi hariç- o koku ile kadir,mevla ve ayten hikayelerinin samimiyeti ve doğallığı benim sanatsal olma kriterlerimdir- hiçbir hikayesine giremediğim bu kitabı da paylaşmak istedim. Her okuduğumuzu seviyoruz diye bir şey yok ya. Saygılarımla.