Nasıl anlatsam, nerden başlasam bilemiyorum. Muhteşem bir kitap, her bir cümleye o kadar derin duygular sığdırılmış ki. Özleme dair, sevgiye dair, umuda dair ne varsa mektupların her paragrafında, her satırında yüreğinize dokunuyor.
Herkesin bir hikayesi vardır kimseye anlatamadığı.. Sevdaları, hayal kırıklıkları, yanılgıları…unutulmaya maruz
Oldum olası vedalar acıtır yüreğimi;
Ruveyda'ya mektuplar da bir vedanin başlangıcının kapısını aralarken bana bir yol çizdi.
Beni taaa çocukluğuma gençliğime götürdü diyebilirim.
Yıllar öncesine ablama yazdığım mektubu anımsattı.
Sevgili Ruveyda,
Başlıyordu her mektup her mektupda bir umut ışığı gördüm belki de bu
Rüzgara kat buseni o bilir geleceği adresi...Ah uykusuz gecelere söylenen sırlar. ağıtlar, dualar, şiirler, şarkılar...
Her biri ayrı bir duvarda bamv/aşka bir renkte yankılanir...
Bu aksam içinde İstanbul gecen şarkıları sıraladım sonra usulca kıvrılıp sensizliğime ağladim...