Zaman hayatın afyonudur. Hayat, bütün darbelerini indirdikten sonra zamanı kullanarak öğrendiğiniz gerçekleri, çektiğiniz acıları aklınızdan silmeyi ve sizi yeniden kendine bağlamayı ister. Ancak gerçeklerle yaşamak ve acı çekmek, yalanlara yeniden kanmaktan daha iyidir.
Umut en son kötülüktür çünkü işkenceyi uzatır. Dünyaya dair umut beslemek, amaç edinmek insana yalnızca işkence çektirir. Tüm umudunu kaybetmek özgürlüktür. Ancak her şeyimizi kaybettikten sonra özgür kalabiliriz ve hayatlarımız için bir şeyler yapabiliriz.
Dünya tanrının acı bir şakası gibi. Bir şeyi ne kadar çok seversen senden o kadar uzaklaşır. Bir şeyi ne kadar çok istersen olması o kadar imkansızlaşır.