Müslüm Yücel Updates
You can find the Müslüm Yücel updates, reader opinions on 1000Kitap.
Ölümler arttı. Dindar ve cenazelerine düşkün kimseler yıkıldı; küskünlerin bile bir araya geldiği cenaze törenleri, aile şerefiyle birlikte ortada kaldı. Ölen, öldüğüyle kalmadı; ölenin eşyası da ölüm getirdi. Halk yoksuldu, ahşap evlerde yaşıyordu; kışın mangal ya da odun yakacak gücü yoktu. Kendilerine yeni giysiler alamazlardı. Ölen kimselerin mezata çıkmış elbiselerine sığınan kimseler, bir gün sonra öldü. Ölüye saygı unutuldu. İnsanlar, sevdiklerini toprağa veremedi. Kimileri cesetlerine dua okusun diye imamlara hayvanlarını verdi ama birkaç gün içinde imam öldü, sonra çocukları…
Müslüm Yücel
Birkaç gün içinde toprak sallandı, sonra yarıldı. Toprağın altında saklı duran kayalardan sesler geldi; bu sesler, bir insanın ağzındaki dişleri gıcırdamasıydı sanki ve açılan uçurumlar, toprağın diliydi, bir haber verilyordu bu dil; sonra insanların çok güvendikleri duvarlar çöküyordu, surlar, saraylar çöküyordu. İşte o zaman birbirini suçlamaya başladı insanlar; bir dil, diğer bir dili; bir din, diğer bir dini kabul etmedi. Savaşlar çıktı ve hiç kimsenin kulağı toprağın çıkardığı sesi duymadı.
Müslüm Yücel
Su, zamanın iki öğesinden biriydi, ikincisi güneşti. Babil, güneşe bakmıştı; Mısır, suya. Tek dertleri zamandı. Güneş doğunca uyanır, batıncaya kadar işler yürütülürdü; gökte ay ve yıldız oynaşmaya başladıkları an da uyunurdu.
Müslüm Yücel
İnsan ruhu garip bir şeydir. Ruh diye bir şey de vardır. Ben bunun biçimini keşfettim. İnsan ruhu su biçimindedir. İnsan da yel gibidir, o su içinde eser ve kalbim, o buhardan yıldırım, durmadan çarpar, böylece beynimizde bir ateş yanar, buna yaşamak derim
Müslüm Yücel
Bedevi bir yalnızlıktır beni saran çöl
Kitabelere sığmayan dövmelerdir inimdeki gurbet
Gitsem Kerem’in külü savrulur,akıl esir kalır ruha
Sussam sabahları kararır bütün sokakların
Çamurlu bir ayna gibi yayar kendini zaman
Müslüm Yücel
Ölüme yakınız ve bu yakınlığı bize başkasının ölümü vermiyor, bir gelecek düşümüz olduğu için ölen herkeste kendi ölümümüzü görüyoruz. Sözlerimiz belki de ilk kez yavan değil, ilk kez sözlerimiz cehalete ihanet etmiyor, büyük insanlığın kapısı önündeyiz.
Müslüm Yücel
Bedevi bir yalnızlıktır beni saran çöl
Kitabelere sığmayan dövmelerdir inimdeki gurbet
Gitsem Kerem’in külü savrulur,akıl esir kalır ruha
Sussam sabahları kararır bütün sokakların
Çamurlu bir ayna gibi yayar kendini zaman
Çokça ayrılık sığar ölüme
Bir canda yüz bin beden çırpınır
Suyun yüreği ateşin sesiyle birleşir
Toprağın kalbi
Sonra sokaklarda çürümüş hayvan cesetlerinin sayısı arttı ve kimi hayvanlar, bu çürümüş etler üzerinde birbirini yedi, yaraladı. Sayısı artan tek şey pireydi; mezarlardan sürüler halinde fareler çıkmaya başladı sonra. Kimi din bilginleri seneler önce öldürüldüğüne inandıkları Şahmeran’a dualar etti, çık dedi, bizi kurtar; seni öldürdüğümüz gün, bu lanetler başladı, tövbe…
Müslüm Yücel
Zaman, büyük bir kumarbaz, zar tutmadan oyuna başlamaz. Müslüm Yücel
Çünkü insanlığımızın özünü en iyi ele veren şey sessizliktir Müslüm Yücel