Hayat, hep bir sınır çizer önümüze. Benlik o sınırı hep geçmek ister. Varoluş o sınırın dikenli tellerine takılır. Nefis, kendini hür ve sorumsuz bilmek ister. Varoluşun etrafına çizili çitlerse nefse, başıboş olmadığını acılı şekilde öğretir.
İşlenen her hayır sevincime sevinç katar, işlenen her zulüm derdime dert katar.
İşlenen her hayırla hafiflerim, işlenen her günahla da katran gibi kararırım...