Bizler birbirimizi tanıdığımızı sanırız. Halbuki ne kendimizi tam anlatabiliriz başkalarına ne de başkaları bizim yarım yamalak anlattığımız kendimizi tam olarak anlayabilirler. Birbirimiz hakkında bir yanılsama içinde yaşar ve ölürüz. Hepsi bu.
Onu endişe ediyorsun, bunu endişe ediyorsun.
Ötekine takıyorsun, berikine takıyorsun.
Şunu dert ediyorsun, bunu dert ediyorsun.
O niye oldu, bunu niye olmadı diye gece gündüz mutsuzluğa gark oluyorsun.
Sonra ölüyorsun.
Hepi topu bu mu yani?
Kalbimiz ve hayat bizim için bir uğrak yeriydi. Gelenler geliyor bir süre kalıyor, sonra gidiyorlardı. Burası kalıcı bir yer değildi. Kalanların kalma zamanları farklıydı, o kadar.