N. Ziya Bakırcıoğlu Kitapları
N. Ziya Bakırcıoğlu en çok okunan kitapları, N. Ziya Bakırcıoğlu eserleri, N. Ziya Bakırcıoğlu kitaplarıHakkında
Genç yaşlı bütün edebiyat okurlarının öğretmenidir. Derlediği ve telif ettiği eserleriyle edebiyatımız ve edebî türlerimiz üzerindeki alakayı canlı tutup şekillendirmiş, okuyucuya dil zevki kazandırmıştır.
Erzurumlu bir ailenin çocuğu olarak 1941 yılında doğar. İlk, orta, lise tahsilini Erzurum'da tamamladıktan sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nden ve Çapa Yüksek Öğretmen Okulu'ndan mezun olur. Anadolu'daki birkaç yıllık öğretmenliğinden sonra 1976'dan itibaren İstanbul'da çeşitli liselerde edebiyat öğretmenliği yapar. 1994 yılında emekli olur.
Yazı hayatına çok küçük yaşlarda şiirle başlar. Lise yıllarında deneme ve tenkit türlerine yönelir. Bu çalışmalarını mahalli gazete ve dergilerde yayınlar. Daha sonraki yıllarda yazdığı yazılar Millî Gençlik, Hareket, Hisar, Yönelişler gibi dergilerde yayınlanır. Dergâh Yayınları tarafından neşredilen Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi'nin yayın kurulunda ve yazarları arasında bulunur.
Üniversite yılları ve öğretmenlik yaptığı zamanlardaki yazdıklarını emekli olduktan sonra basma kararı almış ve basılan ilk eseri de Yunus Emre Divanı’dır.
Emeklilik dönemini güzel verimlerle süslemiştir. "Remzi Oğuz Arık'ın Fikir Dünyası" adlı eseriyle 2001 yılında Türkiye Yazarlar Birliği, Biyografi Yazarlığı Ödülü'ne layık görülür.
Ziya Bakırcıoğlu, 17 Eylül 2009 yılında hayata gözlerini yumdu. Cenaze namazı, Cuma namazını müteakip Erenköy Sahrayı cedit Camii’nde kılındı. Cenazesi Karacaahmet Mezarlığı’nda defnedilmiştir.
Unvan:
Araştırmacı, Yazar
Doğum:
Erzurum, Türkiye, 1941
Ölüm:
İstanbul, Türkiye, 17 Eylül 2009
Okurlar
5 okur beğendi.
102 okur okudu.
10 okur okuyor.
46 okur okuyacak.
4 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
"Aşkın belâsı yok" deyip sakın aşka düşme; aşkın belâsı vardır.
Nitekim kim âşık oldu da "aşkın belâsı yok" diyebildi...
Sabreyle gönül derdine dermân ere umma
Can atma oda bîhûde cânân ere umma
Bîvefâ dünyadan usandı gönül
Yok dedi dünyâyı yok sandı gönül
Düştü aşkın oduna yandı gönül
Vahdetin kand-âbına kandı gönül
...ne zaman seni düşünsem
bir ceylân su içmeye iner
çayırları büyürken görürüm....
...
(ilhan berk)
Meh durdu mukabil sana buldukça kemal
Gördü ki özünde sence yok hüsn-ü cemâl
Bu gayete yetti incelip gamdan kim
Za’f beden ile bedr iken oldu hilâl
*Fuzûlî
“ Ay, büyüyüp dolunay olunca, kendini seninle karşılaştırmaya, seninle boy ölçüşmeye kalktı. Fakat gördü ki kendinde seninki gibi bir güzellik yok. Bu düşünceyle -kıskançlıkla- öyle kederlendi ki eriyip gitti ve ayın ondördü iken hilal haline geldi.”
Sayfa 165Kitabı okudu
İletiler
Yorumlar ve İncelemeler
