Naoki Higashida 1992 yılında Japonya'nın Kimitsu kentinde doğdu. Beş yaşında şiddetli otizm teşhisi kondu, ardından el yapımı bir alfabe ızgarasıyla iletişim kurmayı öğrendi ve şiir ve kısa hikayeler yazmaya başladı. On üç yaşında, 2007 yılında Japonya'da yayımlanan Ben Atlayış'ı yazdı. İngilizce çevirisi 2013 yılında çıktı ve artık otuz'den fazla dilde yayınlandı. Higashida o zamandan bu yana Japonya'da çocuk ve resim kitapları, şiirler ve yazılar da dahil olmak üzere çok sayıda kitap yayınladı. 2014 yılında ödüllü bir Japon televizyon belgeselinin konusu olan bu belgesel, ülke çapında otizm deneyimi hakkında sunumlar yapmaya devam ediyor.
Normal bir insanın hafızası düzgün bir ip gibiyken benim hafızam beneklerle dolu bir havuza benziyor. Soru sorarak o beneklerden birini seçip beneğin temsil ettiği hatırayı bulmaya çalışıyorum.
Konuşamamak aslında ne hissettiğinizi ve ne düşündüğünüzü anlatamamak demektir. Tıpkı hayali ve umudu olmadan hayattan tümüyle soyutlanmış oyuncak bir bebek gibi
Otizm teşhisi konan bir çocuğun dilinden onu anlamamızı sağlayacak soru ve cevaplarla dolu, onun hikayesini yakından tanıyacağımız harika bir kitap. Kitabı okurken gözünüzün önüne çok şey geliyor. Kitabı bitirdiğinizde farklı hissediyorsunuz.
NEDEN Mİ ZIPLIYORUM?
Toplim içinde otizmli bireylere denk gelmişizdir. Fakat bu özel kişilerle nasıl iletişim kurmamız noktasında maalesef bayağı bilgi eksiğimiz var. Bu durum, hem özel çocuğu hem de ailesini sıkıntıya sokuyor. İşe öncelikle otizmin ne olduğunu öğrenmekle başlamak gerekiyor kanaatimce.
Naokı Hıgashıda, beş yaşında otizm tanısı konmuş bir kişi. Annesi ve öğretmenleriyle bir alfabe levhası geliştiriyor. Konuşarak anlatamayacaklarını bu sayede ifade ediyor. On üç yaşında da otizmlilerle ilgili bu eseri yazıyor. İçinde en sık sorulan 58 soru mevcut. Cevapları yaşanmışlıklarına bağlı olarak veriyor. Yine kendi kaleminden çıkan bir hikâye ve rica ile kitabı noktalıyor.
Farklılık oluşturması bakımından okunması gereken bir eser.
#otizm
Özel ebeveynleri düşündüğümde her zaman onların ne kadar zorlandıklarını düşünürdüm ama şimdi bu kitapla aslında onların ebeveynlerinden daha da zorlandığını düşünmeye başladım. Her iki taraf için çok zor bir süreç ama anlıyorum ki onlar için çok daha karmaşık ve zor bir süreç.. zihnin karışık, bilmediğin ya da öğrensen bile hemen unuttuğun dünya korkutucu... süreç çok zor. Kitabı çok beğendim. Çok kolay bir çırpıda okunabilecek bir kitaptı... Tavsiye ediyorum.