Natalio Grueso Quotes
You can find Natalio Grueso quotes, Natalio Grueso book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Yalnızlık, özünü asla kaybetmese de iyi dostlarla çok daha çekilebilir hale gelir.
Üstüne basılınca patlayan mayınları gömmek yerine kitaplar ile kelimeler gömüyordu direniş.
Sayfa 79
Bazen hafızanın ağırlığı dayanılmazdır ve mutlu anılarının mı yoksa mutsuz anılarının mı daha çok içini acıttığını bilmeyen herkes hüzünlenir.
Sayfa 123Kitabı okudu
Dinlemek, konuşmaktan her zaman daha zekicedir.
Sayfa 148Kitabı okudu
“Bilmem, bir tuhafım, fazla ciddiye alma sen ama sanki bugün yaşamak gelmiyor içimden.”
Konuşmak neden bedava bilmiyorum, insanların ağzından ne çok kötülük ve saçmalık akıyor.
Sayfa 56Kitabı okudu
Tekrar karşılaşacağımıza inanmasam, biz ayrılırken gelirdi ölüm.
Sığ sözlere öyle alışılmış ki zihinleri azıcık harekete geçiren bir düşünce kabalık gibi görünüyor.
“Sevgi. Ve sevgi böylesine cömert olduğunda daima aynı yere götürür insanı, yalnızlığın kurak topraklarına”
“Bilmem, bir tuhafım, fazla ciddiye alma sen ama sanki bugün yaşamak gelmiyor içimden.”
Sayfa 55
Bana da çok ağır geliyor.
“İnsan bir başına olduğuna, dünyadaki en yalnız ve mutsuz varlık olduğuna, konu yalnızlığa gelince kimsenin onunla aşık atamayacağına inanır ve birden biri girer hayatına, onunla sadece birkaç saat geçirmiş olsan da âşık olmuşsundur, sonra o gider, sonsuza dek kaybolur ve onu bir daha göremeyecek, bir daha okşayıp sarıla-mayacak olma çaresizliğiyle baş başa bırakır seni, işte o an eski yalnızlığının ve acının aşılabilir olduğunu, acı çekmenin sınırı olmadığını, insanoğlunun kötülüğünün sınırı olmadığını, şiddetin ölçüsü olmadığını fark edersin. Bunların hepsi bana çok ağır geliyor, Ricardo, daha fazla dayanamıyorum.”
“Dudakların, en mutlu anlarımı yazdığım günlüktür.”
Vedalar daima tuhaf anlardır. O anlarda yaşananlara, bir daha tekrarlanmayacak olana duyulan özlem; o belirsiz gelecek, o andan itibaren ortaya çıkacak yeni plan ve maceralar için duyulan heyecan aynı noktada birleşir.
“Tekrar karşılaşacağımıza inanmasam, biz ayrılırken gelirdi ölüm.”
Sayfa 7
Hiç kimse benim kadar iyi bilemez yalnızlığı. Hiç kimse. Ne uzun kış gecelerinde yatakta yanında bir çift soğuk ayak bulunmasının ne demek olduğunu hiç bilmeyenler. Ne saçlarını sabunlayan şefkatli parmakları hiç tanımamış olanlar. Ne parkta kimsenin oynamak istemediği şişman çocuk. Ne yazın kız arkadaşı olmadığından köy kütüphanesindeki de bütün kitapları okumuş sivilceli, gözlüklü ergen. Hiç kimse bilemez..”