Naz N. Varlı Gönderileri
Naz N. Varlı kitaplarını, Naz N. Varlı sözleri ve alıntılarını, Naz N. Varlı yazarlarını, Naz N. Varlı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.buralardayım;
ikinci paragrafın üçüncü satır,
sekizinci kelimesinde.
sayfalardan iki-yüz-yetmiş-dokuz.
okuya okuya bul beni Şirâze.
Sayfa 28 - AyVakti KitapKitabı okudu
ihsânı bol olana sevdalıyken,
insana dair her şey
ne kadar da az görünüyor gözüme.
verseler verseler
ne kadar verirler Şirâze?
verirken kaç ölçer,
kaç biçerler?
Sayfa 28 - AyVakti KitapKitabı okudu
Şirâze, ben her halimle
yok olmanın telaşındayım.
sonsuzluğumu yeşertememenin
telaşındayım.
her mevsimi
ruhuma aşılayamamanın telaşındayım.
telaş içinde bir ben'im Şirâze.
Sayfa 28 - AyVakti KitapKitabı okudu
bazen gecenin en sessiz anında,
göğe bir merdiven dayayıp
çıkmak geçiyor içimden
yukarılara.
aşağıda hayat,
yukarıda hayat;
aşağı yukarı hepten hayat Şirâze.
tutup askıya asamıyorum,
dolaba koyup saklayamıyorum,
sandığa kilitleyemiyorum;
kilit üstüne kilit vuramıyorum...
hayat, yüreğimde ağrı Şirâze.
Sayfa 28 - AyVakti KitapKitabı okudu
daha girerken karanlığa,
tüm aydınlığımı yitirdim.
başıma bir ayla takıp,
olamayacağım her ne varsa
hevesle el ettim.
bul beni Şirâze!
gözümden tut,
dilimden tut...
çek çıkar beni kuytularımdan.
Sayfa 28 - AyVakti KitapKitabı okudu
düşünüyorum çok zaman,
"hayat üzerine kaç cümle kurdular" diye
cümleler de hayatın kendisi de
hayattan olmayan bir ben miyim ne?
bul beni Şirâze!
Sayfa 28 - AyVakti KitapKitabı okudu
çatlayan ellerim acıyor;
saçlarım, kaşlarım, kirpiklerim acıyor.
kanıyorum gün boyu;
nasıl olayım işte,
bunca sıkışmışlığın arasında
heyhat'ım Şirâze.
Sayfa 28 - AyVakti KitapKitabı okudu
diyorum çoğu zaman göklere dönüp yüzümü,
"emanet çok ağır."
büküldükçe bükülüyorum.
Sayfa 28 - AyVakti KitapKitabı okudu
yolun sonu hayat,
yolun başı hayat,
yol boyu hepten hayat;
sıkışıp kaldım Şirâze.
Sayfa 28 - AyVakti KitapKitabı okudu
Eski olanı seçtim hep, ben eski olanı yakın buldum kendime, incinmiş olanda bir derinlik, kırılmışta bir incelik sezdim hep. Bu yüzden kırılmayı hoş saydım, hoş baktım kırılmaya hep. Garîp kalmayı insanlar arasında, garîpsenmeyi çokça, garîplerle anılmayı sevdim; sevdim ben aksayarak yürümeyi, belimi bükmeyi, boynumu eğmeyi, sesimi kesmeyi, bakışlarımı yerde gezdirmeyi, hiç görülmemeyi, bilinmemeyi, gülümsemekle yetinip, gözyaşımla yıkamayı gecelerimi ve dertlerimi sevebilmeyi sevdim.